Αν και αποφεύγω να σχολιάζω από τούτη δω τη στήλη, ζητήματα γενικότερου πολιτικού ενδιαφέροντος, επιμένοντας περισσότερο σε θέματα με τοπικό χρώμα, θα αναφερθώ στην Κυριακάτικη συνέντευξη τύπου του ΠΘ μας, στο πλαίσιο της ΔΕΘ, διατυπώνοντας ορισμένες σκέψεις που αφορούν το σινάφι μας – και βάζω το δημοσιογράφος σε εισαγωγικά, όσον αφορά εμένα, γιατί αυτοί που μοιράζουν «πιστοποιητικά», μου απαγόρευσαν να δηλώνω επαγγελματίας…
Παραδοσιακά στη ΔΕΘ, οι Πρωθυπουργοί της χώρας μας περνούσαν 2-3 δύσκολες ώρες, «ανακρινόμενοι» από τους δημοσιογράφους της Αθήνας και της περιφέρειας. Ο Τσίπρας αντιθέτως, προχθές, πέρασε τη συνέντευξη τύπου… αεράτος, χωρίς στιγμή να ιδρώσει ή να ανακαθίσει άβολα στην καρέκλα του, όπως πέρσι για παράδειγμα, όταν τον έστηναν στον τοίχο συνάδελφοι που κινδύνευαν να χάσουν τη δουλειά τους, λόγω της δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών. Τρόποι υπήρχαν άπειροι αλλά δεν θα υποστηρίξω πως όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ξαφνικά έγιναν φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για πολλά ωστόσο μέσα, ισχύει πως είχε αποτέλεσμα ο… και καλά «πόλεμος κατά της διαπλοκής» των στελεχών της συγκυβέρνησης και πολλοί επιλέγουν πια να στέκονται χλιαρά επικριτικά, απέναντι στα καμώματα των απίθανων κυβερνώντων και να μην στοχοποιούνται.
Η εικόνα όμως, που περνάει στον απλό κόσμο είναι πως οι δημοσιογράφοι έβγαζαν τα νύχια τους κατά της κυβέρνησης, επειδή απειλούσε να τους κλείσει. Τώρα που δεν τα κατάφερε, λένε «μας αφήνουν να δουλεύουμε, τους αφήνουμε να κάνουν πως κυβερνούν»…
Κάποια στιγμή θα ανοίξει η ΠΦΑ, αν προλάβει, και το κεφάλαιο των τοπικών τηλεοπτικών αδειών, ως εκ τούτου, το αντίστοιχο τοπίο αναδιατάσσεται…
Με τη συνέντευξη του ΠΘ μας λοιπόν, θυμήθηκα τι μου είχε πει προ μηνών, ένας φίλος, Πανεπιστημιακός δάσκαλος που ανήκει στο χώρο της προοδευτικής αριστεράς – αυτής που σήμερα δεν εντάσσεται σε κανέναν εκπροσωπούμενο πολιτικό φορέα…
Μιλώντας για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στο τοπικό ΑΕΙ και τις ανύπαρκτες αντιδράσεις των συνδικαλιστών αλλά και των απλών πανεπιστημιακών, στις όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, ο εν λόγω φίλος απέδωσε την κατάσταση στην «ιδεολογική τρομοκρατία» που έχει επιβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ και στα – άλλοτε – ανυπότακτα μυαλά της ακαδημαϊκής μας κοινότητας.
Ελάχιστοι πανεπιστημιακοί στα Γιάννενα αρθρώνουν σήμερα πολιτικό λόγο. Οι περισσότεροι φοβούνται μήπως τους κόψουν την εξέλιξη, μήπως δεν τους βάλουν σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα κτλ.
Πότε συνέβαινε το ίδιο με Πανεπιστημιακούς του ΣΥΝ, του ΚΚΕ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στα χρόνια κατά τα οποία ο τόπος δεν είχε Δημοκρατία – μιας και είναι γνωστό πως η Δημοκρατία επέστρεψε στην Ελλάδα το Γενάρη του 2015; Πόσες απεργίες έγιναν από τους πανεπιστημιακούς για τα προβλήματα των ΑΕΙ; Πόσες συνεντεύξεις έδωσαν τα τελευταία 2,5 χρόνια οι πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ – ενδεικτικά αναφέρω τους Αντωνίου, Τσίκαρη, Γεωργάτο, Τσουκάτο;