Επί τον τύπον των ήλων

Πόθεν τεκμαίρεται η ύπαρξη «αστυνομικού κράτους»;

Για να το αποδείξουμε πρέπει να μιλάμε με δεδομένα, αποφεύγοντας πάση θυσία τα αντεστραμμένα, φανταστικά και μεγεθυμένα είδωλα της πραγματικότητας.

Ας αρχίσουμε με τον διάχυτο για χρόνια κοινωνικό μιθριδατισμό για τις καταλήψεις, που εξαπλώθηκε γιατί η παρανομία των καταλήψεων ανήκει στην αγωνιστική παράδοση της «Προόδου» (τρομάρα μας! Στο όνομα της έχουν διαπραχθεί τα μεγαλύτερα «εγκλήματα»). Πρόσφατο παράδειγμα, η κατάληψη στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ. Κατ’ εφαρμογή νόμου του ΣΥΡΙΖΑ -είναι ο νόμος 4485/2017, ψηφισμένος επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που στο άρθρο 3 λέει: «Εντός των χώρων των ΑΕΙ οι δημόσιες αρχές ασκούν όλες τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων» – οι πρυτανικές αρχές με την έγκριση και της Συγκλήτου, κάλεσαν τον εισαγγελέα να επιληφθεί αρμοδίως για τη λήξη της κατάληψης.

Απ’ εδώ και πέρα αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Τρείς τοπικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ παρευρίσκονται υποστηρίζοντας την κατάληψη, με μία εξ’ αυτών -τη θρυλική «τσέο καθαρίστρια» του δήμου- να δηλώνει με τον γνωστό στόμφο: «Η Νέα Δημοκρατία έχει επιλέξει τον αντιδημοκρατικό κατήφορο… Ζητήσαμε να υπάρξει ο κατάλληλος χρόνος, να υπάρξει διαβούλευση και διαπραγμάτευση με τους ακαδημαϊκούς, με τους φοιτητές» (9.3.2021).

Τελικώς η κατάληψη εκκενώθηκε, για να μάθουμε ότι 14 από τους 33 συλληφθέντες δεν ήταν ούτε ακαδημαϊκοί ούτε φοιτητές. Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν τεκμήρια «αστυνομοκρατίας», κατά πως διαλαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στη χειρότερη επωάζουν το αυγό του φιδιού με πρωτοσέλιδα σαν αυτό της «Εφημερίδας των Συντακτών»: «Θύελλα για τον καταδότη πρύτανη». Υπάρχει άλλωστε και η κ. Ε. Ακρίτα να μας το υπενθυμίζει με το «Ζούμε σε ένα Άουσβιτς».

Ειλικρινά, δεν αντέχεται πια αυτός ο τόπος. Να θέλεις να εργαστείς και ο άλλος να σου στερεί το μέλλον σου. Η απελπισμένη νέα που φώναζε «δείρε με» «δείρε με» και ο απάνθρωπος αστυνομικός να κοιτάει αδιάφορα και ελαφρώς βαριεστημένα στερώντας από έναν νέο άνθρωπο το δικαίωμα σε μια λαμπρή σταδιοδρομία στο κίνημα, και ο ρεπόρτερ να χάνει το ρεπορτάζ για τη βαναυσότητα της κρατικής καταστολής. Τι κρίμα.

Μας συνοδεύουν βέβαια τα πηχυαία πρωτοσέλιδα της «Εφημερίδας των Συντακτών» για: «Βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ» με εικόνα κάποιου με κουκούλα, και της «Δημοκρατίας» για την «Εξέγερση της γειτονιάς» για την αστυνομοκρατία.

Στην απαίτηση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για δημοσίευση της διάψευσης στον ίδιο χώρο της εφημερίδας και με τον ίδιο τρόπο, η ΕΦΣΥΝ απαντά πάλι με πηχυαίο πρωτοσέλιδο: «Και βασανιστές και ψεύτες». Πάντως η δικηγόρος του καταγγέλλοντος δεν είπε κουβέντα για βασανιστήρια, ερωτώμενος δε σε συνέντευξη αν κατήγγειλε τα βασανιστήρια που υπέστη, απαντά: «Αρνήθηκα να ζητήσω ιατρική περίθαλψη για λόγους αξιοπρέπειας. Η ανακρίτρια μπορούσε να διαπιστώσει τα σημάδια στο πρόσωπό μου».

Γιατί άραγε έχασε την ευκαιρία να ξεμπροστιάσει τους βασανιστές του, δεν μας το εξηγεί. Για λόγους αξιοπρέπειας λέει. Και από κοντά για να μη ξεχνιόμαστε η καθιερωμένη πια συριζαϊκή γραφικότητα περί υπουργικών παραιτήσεων: «Χρυσοχοϊδη παραιτήσου», αυτή τη φορά από ανάρτηση του πρώην συστημικού (Καθημερινή γάρ) δημοσιογραφικού «μπουμπουκιού» και Υπουργού Πολιτισμού (τρομάρα του) της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Ν. Ξυδάκη.

Τελικά τη βία του γκλοπ που έθεσε υπό τον μεγεθυντικό του φακό ο ΣΥΡΙΖΑ την πήγε «σετάκι» με τα περί «χούντας», παραπλανώντας νέους ανθρώπους γεμίζοντάς τους μίσος και πείθοντάς τους ότι ζουν σε μια δικτατορία.

Πάντως τα «παιδιά» ζουν χωρίς καμία επίπτωση για τις συμπεριφορές τους εδώ και χρόνια. (Τις καταστροφές αλήθεια που έγιναν κατά τη διάρκεια της κατάληψης του κτιρίου της διοίκησης του ΑΠΘ, ποιος θα τις πληρώσει; Mήπως οι τρείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Πάντως εμείς οι φορολογούμενοι δεν μπορούμε πια).

Πιάνονταν αλλά πάντα αφήνονταν, χωρίς να αποδίδονται ευθύνες και να καταλογίζονται τιμωρίες, ανακυκλώνοντας αέναα το παιχνίδι του «καλού-κακού» ανάλογα την πλευρά που είσαι. Αλήθεια, πως το ’χει πει ο Τσίπρας; «Και τι κακό έχουν οι μολότoφ;» «Τι κακό; Καίνε κόσμο» και απαντάει με «αστειάκι»: «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν;». Τον έπαιρνε τότε και το ’λεγε. Τώρα του κόπηκε ο βήχας μια και με τον Κουφοντίνα δεν του βγήκε.

Πάντως ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αρθρογράφος της «Αυγής» Γ. Κυρίτσης, απειλεί ότι αν δεν αποσυρθεί η ρύθμιση για την πανεπιστημιακή αστυνομία, «κάθε εβδομάδα θα έχουμε σκηνικά Νέας Σμύρνης». Η πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Αναγνωστοπούλου προτρέπει: «Η Νέα Σμύρνη δείχνει το δρόμο. Οι πολίτες υπερασπίζονται τις γειτονιές τους από τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Όλη η Ελλάδα ενώνει τη φωνή της με αυτή της Νέας Σμύρνης».

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Κούλογλου κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση στην Κομισιόν σχετικά με «υπέρμετρη χρήση βίας το προηγούμενο διάστημα αλλά και μαρτυρίες για απαγωγές λατινοαμερικανικού τύπου και για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ». Καταλαβαίνουν τι λένε; Αρκεί να αντιπολιτευθούν ακόμη και αν εκθέτουν τη χώρα.

Και έρχεται στο τέλος κι ο Τσίπρας και ζητάει απ’ την κυβέρνηση: «πρέπει να ζητήσετε με δική σας ευθύνη ένα πολιτικό μορατόριουμ μέχρι να βγει η χώρα από την κρίσιμη κατάσταση, να κάτσουμε όλοι μαζί έστω τώρα όπως τα κάνατε, να δούμε πώς θα σώσουμε την κατάσταση, όχι να επιτίθεστε στους πολιτικούς αντιπάλους σας». Ζητάει δηλαδή από την κυβέρνηση να σταματήσει να κυβερνά για να μην αντιδρά η αντιπολίτευση! Με άλλα λόγια συγκυβέρνηση εκ του πλαγίως.

Αυτή τη φορά δεν ζήτησε υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, ούτε να έχει λόγο για τη διαχείριση των πόρων του «Ταμείου Ανάπτυξης». Την προηγούμενη φορά ήθελε η κυβέρνηση να πάψει να νομοθετεί έως ότου περάσει η πανδημία, για να μην αναγκάζεται ο κόσμος να διαδηλώνει. Είναι τόσο απελπισμένος απ’ το δημοσκοπικό του τέλμα που λέει ότι να ’ναι. Είναι άλλωστε τόσες πολλές οι «φωτοβολίδες» που πετάει κάθε τόσο που δεν ασχολείται πια κανένας. Τα πολιτικά του «ρέστα» παίζει για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, ξέροντας ότι με το άνοιγμα του καιρού και την συνδρομή των εμβολίων η χώρα θα αρχίσει να βγαίνει στο ξέφωτο.

Y.Γ. Να θυμόμαστε ότι η στήριξη στην αριστερά δεν είναι μια επιλογή ψήφου, είναι μια ψυχική και ιδεοληπτική ιδιότητα, που σε οδηγεί σε μια συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου και του εαυτού και σε καθηλώνει μέσα από προπαγανδιστικούς διαύλους πληροφόρησης- κολακεύοντας ιδιαίτερα τη νεολαία με τον πιο αναίσχυντο τρόπο- με αποτέλεσμα να μην εξελίσσεσαι παραμένοντας πολιτικά και ιδεολογικά αμόρφωτος.

Τη στήλη επιμελείται και…

Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης

(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)