Στα τελευταία «Δήγματα» προ της πτώσης του «καθεστώτος» των Πολάκηδων… δε θα μπορούσα να μην εκφράσω την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι «τους τελειώνουν»… οι ίδιοι τους εαυτούς τους… (κατά το μυθικό «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» του απερχόμενου Πρωθυπουργού).
Στην αρχή αλλά και προ της διαφαινόμενης τον Ιανουάριο του 2015, έναρξης της κυβερνητικής θητείας αυτού του τσούρμου, πίστευα ότι πολύ εύκολα ο λαός θα μπορούσε να τους ανατρέψει, αν διέψευδαν τις προσδοκίες του. Ασφαλώς και προσωπικά δεν πίστευα στα παλαβά συνθήματα του σκισίματος των μνημονίων, του σβησίματος των χρεών κτλ., αλλά εκτιμούσα πως η προσαρμογή στα σκληρά δεδομένα των μνημονιακών περιορισμών, η kolotumpa για να το θέσω με διεθνή… ορολογία, θα γίνονταν με πολύ μικρότερο κόστος από ό,τι τελικά έγινε.
Έπεσα πολύ έξω
Έπεσα έξω ομολογώ, όπως κι ο Αλ6 άλλωστε, στους τόσους και τόσους υπολογισμούς του και τις εκτιμήσεις του για συνεργάτες του, για την προετοιμασία των δανειστών απέναντί του κτλ., σε σχέση με την αντίδραση του κόσμου.
Όταν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ξαναψήφισε άνετα ΣΥΡΙΖΑ εκείνο το Σεπτέμβριο, μετά το αξέχαστο καλοκαίρι του 2015, με τις λιποθυμίες των συνταξιούχων έξω από τις ουρές των κλεισμένων τραπεζών, με την ξεφτίλα της αναμονής κάτω από τον καυτό ήλιο, μπροστά σε ένα ATM, προκειμένου να κάνεις ανάληψη αυτά τα χρήματα που το κράτος όριζε πως σου επιτρέπονταν και με το Βαρουφάκη να σου λέει στα μούτρα πως ο ίδιος και η Δάφνη του δεν καταδέχονταν να στηθούν στις ουρές, όπως εσύ ο μ@λ@κ@ς και όλοι οι υπόλοιποι όμοιοί σου, Έλληνες… ειλικρινά εξεπλάγην, σοκαρίστηκα για να είμαι πιο ακριβής…
Ο απολογισμός των 4,5 χρόνων
Μεσολάβησαν 4,5 χρόνια που ο καθένας μπορεί να θυμηθεί για συγκεκριμένα πράγματα. Θα απαριθμήσω μερικά:
- Το αχρείαστο τρίτο μνημόνιο που δεν θα υπήρχε, αν δέχονταν ο Τσίπρας και ο Γιάνης την προληπτική πιστοληπτική γραμμή που μας πρόσφεραν οι πιστωτές, με αντάλλαγμα το περιβόητο «mail Χαρδούβελη», κόστους μέτρων περί το 1 δισ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα, έγινε ζημιά στην εθνική οικονομία, αρκετών δεκάδων δισ., το εγχώριο τραπεζικό σύστημα αφελληνίστηκε, η αγορά συνέχισε για 4,5 χρόνια να αναπνέει με το καλαμάκι και με το κεφάλι βουτηγμένο στα σκατά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις συνέχισαν να κλείνουν, οι νέοι εξακολουθούν και τώρα, να προτιμούν την ξενιτιά, αναζητώντας ένα αξιοπρεπές μέλλον.
- Το διακριτό στοιχείο της πολιτικής που ασκήθηκε σε όλους σχεδόν τους τομείς, αυτά τα χρόνια, ήταν η συμπίεση των πάντων κάτω από το μέσο όρο: του εισοδήματος, της ποιότητας των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών, κτλ. Οι «άξιοι» μπήκαν στο στόχαστρο των Συριζαίων, ταυτίστηκαν με τον «Κούλη», λες και όλοι οι άξιοι επαγγελματικά, επιστημονικά, στον πολιτισμό κοκ, είναι Νεοδημοκράτες! Η αξιοκρατία σε αυτή τη χώρα, πήγε διακοπές…
- Πρόσωπα – «σταθμοί» σε αυτή την πορεία, δεν ήταν μόνο οι εμβληματικές… φιγούρες του Καρανίκα και του Πετσίτη… Στο πρόσωπο του πρώτου, βλέπουμε έναν ανειδίκευτο νυχτόβιο που διορίζεται από τον Αλ6 σε θέση πρωθυπουργικού συμβούλου. Ο Καρανίκας αποδεικνύεται μεν εξπέρ στο χασίσι και τις business του, αλλά όχι στο στρατηγικό σχεδιασμό, για τον οποίο τον πληρώνουμε… Ο Πετσίτης από την άλλη, αντιπροσωπεύει το παράδειγμα του λαμόγιου που επιβιώνει διαχρονικά στη χώρα, αλλά που στο παρελθόν κατάφερνε να κινεί υπογείως τα νήματα, να κάνει δουλειές με ανώτερα στελέχη των εκάστοτε κυβερνήσεων, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, χωρίς να φαίνεται. Στον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ, οι Πετσίτηδες βγάζουν selfie μέσα στο Μαξίμου, πανηγυρίζουν αγκαλιά με τον Πρωθυπουργό και στο τέλος, ο Τσίπρας λέει πως δεν τους ήξερε (ήταν «της προσκολλήσεως», είπε επί λέξει ο Τσίπρας στο ΣΚΑΪ για το Μανόλο)…
- Γκόμενοι και γκόμενες, ή θυγατέρες των γκομενών, αδέλφια και ξαδέλφια, κολλητοί του Τσίπρα από τα φοιτητικά χρόνια, βολεύονται στο κράτος και τους προπληρώνουμε υπερωρίες για τον Ιούλιο τον τρέχοντα που δεν θα δουλέψουν!
- Τη λαμογιά τη γνωρίσαμε από δεκαετίες, το μείγμα ωστόσο, τα τελευταία 4,5 χρόνια, έγινε εκρηκτικό λόγω του συνδυασμού της λαμογιάς και της ανικανότητας, στη διεκπεραίωση και των απλούστερων ακόμη θεμάτων.
- Ο Αλ6, πολέμιος της διαπλοκής… ήταν το σύντομο ανέκδοτο της τετραετίας: από τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, με τα παρ’ ολίγον δάνεια της Τράπεζας Αττικής, μέχρι τα σβησμένα πρόστιμα της ΣΕΚΑΠ του «συντρόφου» Ιβάν. Και από τις διακοπές της πρωθυπουργικής οικογένειας στο σκάφος του Παναγόπουλου για να νομιμοποιηθεί η βίλα της κ. Κατερίνας στο Καβούρι – της κ. Κατερίνας που ο πρωθυπουργός μας ήθελε να την κάνει «αθάνατη» στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή – μέχρι τα κολλητιλίκια με την Γιάννα Αγγελοπούλου…
- Η ιδεοληψία κυριάρχησε σε μεγάλες αλλαγές από τη Δικαιοσύνη όπου προστατεύονται οι κατάδικοι τρομοκράτες, μέχρι την Εκπαίδευση. Στην Εκπαίδευση πρωτίστως, θεωρώ πως έγινε η μεγαλύτερη ζημιά αυτά τα χρόνια, ακόμα και σε σχέση με την οικονομία. Άντε να πείσω το 10χρονο γιο μου, του χρόνου το Σεπτέμβριο, πως «η τσάντα στο σχολείο» τα Σαββατοκύριακα, δεν είναι κανονικότητα, όπως τους πέρασε να νομίζουν ο Γαβρόγλου… Επίσης, δεν είμαι αυτό που λέμε θρήσκος αλλά συστατικό στοιχείο του γένους μας, είναι η ορθόδοξη πίστη. Ας την γνωρίσει ο πιτσιρικάς Μπίλης και ας την αμφισβητήσει όταν θα είναι ώριμος, σε λίγα χρόνια. Κι ας ενστερνιστεί το Βουδισμό… που λέει ο λόγος… Τα θρησκευτικά ωστόσο, εξοβελίστηκαν αυτά τα χρόνια από το ελληνικό σχολείο, όπως και άλλα ουσιώδη μαθήματα.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω και άλλα, ωστόσο, σταματώ εδώ, γιατί είναι διαφορετικός ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα.
Αυτοί που έρχονται
Τα τελευταία χρόνια έχω υπάρξει σφόδρα επικριτικός κατά της συγκυβέρνησης του Αλ6 και του Καμμένου Πάνου, όμως το ίδιο σκληρός θα είμαι από την 8η Ιουλίου και με την επόμενη κυβέρνηση, της οποίας τη σύνθεση μπορεί να μη γνωρίζουμε αλλά πάντως ξέρουμε ότι θα έχει για κορμό της τη ΝΔ.
Στο μεγαλύτερο ποσοστό, εκτιμώ πως θα δούμε τα ίδια πρόσωπα, σε γνώριμα κυβερνητικά πόστα. Αμφιβάλλω ότι ο Μητσοτάκης είναι ο… κούκος που θα φέρει την άνοιξη. Μόνο ένας κούκος άλλωστε, δε αρκεί, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός.
Και μπορεί η πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα, να δίνει την ανοχή της στο Μητσοτάκη, προκειμένου να φύγει ο Τσίπρας αλλά την «ευρεία αποδοχή» μην την εκλάβουν οι Νεοδημοκράτες ως απώλεια της μνήμης μας: μέχρι το τέλος του 2014 αυτοί κυβερνούσαν και όχι με… εντυπωσιακή επιτυχία.
Με το φόβο του ερχομού του Αλ6, μετά τις ευρωεκλογές του 2014, ο Σαμαράς έβαλε μέσα Γιακουμάτο, Βούλτεψη και άλλα… «φρούτα», όπως ενδεχομένως θα θυμάστε.
Ο Σαμαράς αυτοαποθεώνονταν στην κρατική ΝΕΡΙΤ, με συνεντεύξεις παρωδία στημένων δημοσιογράφων…
Κι ένα ΠΑΣΟΚ ήταν παρακολούθημα των «δεξιών» πολιτικών του Σαμαρά και του… Μουρούτη. Ο Βενιζέλος και οι υπουργοί του τότε, το έπαιζαν «Κινέζοι» όταν ο Σαμαράς έκλεινε την ΕΡΤ και όταν ξεπουλούσε τη «ΔΩΔΩΝΗ». Η δε Φώφη, ως υφυπουργός Άμυνας συναινούσε στο ξεπούλημα της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας Ηπείρου.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Δεν κατάλαβε πως ήλθε
Η ψήφος στη ΝΔ δεν είναι θετική ψήφος αλλά αρνητική στον Τσίπρα.
Για να κερδίσει με το σπαθί του ο Μητσοτάκης θα πρέπει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, να κάνει πράγματα που θα αλλάξουν την προοπτική της χώρας.
Αυτό λίγοι από τη ΝΔ το αντιλαμβάνονται και κινδυνεύουν να την πατήσουν όπως ο Αλ6 που νόμιζε πως το κύμα της οργής των μνημονιακών χρόνων, ήταν επιδοκιμασία για τις μπαρούφες του και τα χοντρά ψέματα που έλεγε τότε. Κι όπως δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ήλθε στην εξουσία, έτσι και τώρα, αδυνατεί να αντιληφθεί γιατί τον… φεύγει… ο λαός…
Ο λαός που…
Ο ίδιος ο λαός μπορεί να διαμορφώνει το επίπεδο των ηγετών του και η πάστα του Έλληνα δεν είναι και το καλύτερο υλικό που υπάρχει…
Μου έλεγε προχθές, παλιός κοινοβουλευτικός από τα Γιάννενα πως ο λαός μας δεν αλλάζει. Παρά τα όσα πέρασε, παρά τα όσα έγιναν στη χώρα από το 2009 και μετά, μυαλό δεν έχει βάλει. Οι δέκα στους δέκα που επισκέπτονται αυτές τις μέρες, τα βουλευτικά γραφεία, και της περιοχής μας, ζητούν ρουσφέτια! Ξεκινάνε από το «σας στηρίζουμε κ. Τάδε…» και συνεχίζουν με ένα «αλλά»: «αλλά θα θέλαμε και μια μετάθεση, και ένα διορισμό…» και πάει λέγοντας…
Πόσο εύκολα να αλλάξει συνήθειες, ένας λαός που δε βγάζει φλας όταν θέλει να στρίψει, που δεν κρατάει το σκουπίδι του μέχρι να φτάσει στον κοντινό κάδο, που διπλοπαρκάρει έξω από το μαγαζί που ψωνίζει αντί να πληρώσει για πάρκινγκ 2,5 ευρώ ή αντί να περπατήσει μερικά μέτρα, που θυμάται να βάλλει τρυπάνι για να τρυπήσει τον τοίχο του στις 4 το μεσημέρι, που δεν κοιτάει το ρολόι και αργεί πάντα στα ραντεβού του…
Με τις σκέψεις αυτές, σας εύχομαι “καλό βόλι” αδέλφια!
Παναγιώτης Μπούρχας
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Νέοι Αγώνες” στο φύλλο του Σαββάτου, 6/7/2019)