*Γράφει η Έλενα Σταύρου
Ο τουρισμός στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν αγροτικό προϊόν. Και ο κύριος λόγος είναι ότι μονίμως μιλάμε για αυτόν με όρους ποσότητας και όχι ποιότητας. Ακριβώς όπως οι αγρότες μας κάθονται στα καφενεία και πίνοντας τις μπύρες τους μιλάνε για επιδοτήσεις, στρεμματικές αποδόσεις και για τόνους ελαιόλαδου ή καπνού, αλλά σπανίως για βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, έτσι και στον τουρισμό, είτε από την πλευρά του κράτους, είτε των ιδιωτών, μονίμως αγχωνόμαστε για τον αν οι τουρίστες στη χώρα μας θα ξεπεράσουν τα νούμερα άφιξης της προηγούμενης τουριστικής χρονιάς.
Όμως, όπως και στον αγροτικό τομέα, έτσι και στον τουρισμό, το ζητούμενο δεν είναι πόσοι τουρίστες θα έρθουν, αλλά πόσα λεφτά θα ξοδέψουν. Το ζητούμενο λοιπόν είναι πως θα φτιάξουμε τον τουρισμό μας ανταγωνιστικό και πως θα καταφέρουμε να πουλάμε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και τοπικά προϊόντα ΠΟΠ. Και ο μόνος τρόπος είναι το σωστό branding, δηλαδή εκείνο το μάρκετινγκ που στοχεύει στο να πείσει τους ξένους ότι αυτό που πουλάμε αξίζει να το αγοράσουν. Εγώ θα έδινα μεγαλύτερη έμφαση στη γαστρονομία. Το ζητούμενο για μένα στον τουρισμό είναι πως θα καταστήσουμε την Ελλάδα άξια να γίνει γαστρονομικός προορισμός και μετά πως θα το επικοινωνήσουμε αυτό.
Δεν είμαστε λοιπόν γαστρονομικός προoρισμός; Απ’ όσο γνωρίζω βασικοί γαστρονομικοί προορισμοί στην Ευρώπη θεωρούνται πρωτίστως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία… χώρες που προσελκύουν τους καλοβαλμένους αστούς και ποικίλους άλλους τρελαμένους foodies, οι οποίοι ξοδεύουν από το πλεόνασμα ή το υστέρημά τους σε εστιατόρια και σε άλλα είδη υψηλής μπακαλικής (delicatessen).
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια γαστρονομική επανάσταση από τους σεφ της Νέας Ελληνικής Κουζίνας, οι οποίοι να προσφέρουν μια μοντέρνα εκδοχή της παραδοσιακής, τοπικής ελληνικής κουζίνας, αλλά και οι εστιάτορες να αναβαθμίσουν την πλούσια, αλλά άγνωστη στους τουρίστες τοπική κυρίως γαστρονομία της χώρας. Και φυσικά το κράτος επιβάλλεται να αγκαλιάσει αυτή την αναγέννηση της Ελληνικής Γαστρονομίας προωθώντας την Νέα Ελληνική Κουζίνα ως αιχμή του δόρατος του τουρισμού.
Ήδη στην Ελλάδα υπάρχει το κίνημα της Νέας Ελληνικής Κουζίνας και έχει συνεπάρει μια νέα γενιά σεφ και παραγωγών οι οποίοι εκμεταλλεύονται την πλούσια τοπική γαστρονομία της χώρας.
Η χώρα μας δεν στερείται αξιόλογων και φημισμένων μαγείρων με αστέρια Michelin στην κουζίνα, όπως ο γνωστός σε όλους μας Λευτέρης Λαζάρου, ο οποίος επιμελήθηκε το menu των υψηλών προσκεκλημένων στο δείπνο της Προεδρίας την παραμονή της 25ης Μαρτίου και ταξίδεψε μέσα από τέσσερα πιάτα που δημιούργησε με πολύ έμπνευση και αγάπη την Ελλάδα στο εξωτερικό. Κατά δήλωση του σεφ, το Βρετανικό παλάτι, διά της διπλωματικής οδού, ζήτησε τις συνταγές για τα πιάτα που γεύτηκαν ο Πρίγκιπας Κάρολος και η Δούκισσα Καμίλα.
«Ο στόχος ενός μάγειρα, ξέρετε, όταν συνταγογραφεί, είναι η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα. Πάντα ο στόχος μου, η έμπνευσή μου ήταν τα τοπικά προϊόντα. Η χώρα δεν είναι μόνο μπουτίκ χώρα, αλλά έχει και μπουτίκ προϊόντα. Επομένως είναι πολύ εύκολο για έναν μάγειρα με παρθενογένεση να σκαρφιστεί πολύ ωραία πιάτα και να τα βάλει πάνω στο τραπέζι με μεγάλες αξιώσεις, στέκοντας για ακόμη μία φορά στον παγκόσμιο χάρτη της γευσιγνωσίας και της ρεστοκριτικής», είπε ο γνωστός σεφ, μιλώντας σε ραδιοφωνική συνέντευξη.
Αυτό που μένει είναι η χρονική στιγμή κατά την οποία το εν λόγω κίνημα θα αποκτήσει μια τέτοια κρίσιμη μάζα ώστε να αλλάξει το γαστρονομικό χάρτη της χώρας. Και τότε η χώρα θα γίνει γαστρονομικός προορισμός και το Κράτος θα πάψει να ανησυχεί για το πόσοι τουρίστες θα έρθουν φέτος, αλλά πόσα θα ξοδέψουν στα εστιατόριά μας και στην εκλεκτή ελληνική τοπική μπακαλική!! Και τότε ίσως βγούμε από την κρίση….
Γιατί ποιος είπε ότι το ταξίδι δεν «περνά» και από το στομάχι;
*H Έλενα Σταύρου είναι Δικηγόρος, Σπουδάστρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του Δημοσίου ΙΕΚ Ιωαννίνων.