Την μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στους μαρτυρικούς Λιγκιάδες τίμησε ο Δήμος Ιωαννιτών με τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σήμερα το πρωί.
Στο χώρο του μνημείου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων.
Στις εκδηλώσεις μνήμης παρέστησαν ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, ο Γενικός Γραμματέας Αγροτικής Πολιτικής και Κοινοτικών Πόρων Κωνσταντίνος Μπαγινέτας που εκπροσώπησε την Κυβέρνηση, οι βουλευτές Ιωαννίνων Γιώργος Αμυράς και Μερόπη Τζούφη, εκπρόσωποι της Περιφέρειας Ηπείρου, κομμάτων, αστυνομίας, στρατού και πυροσβεστικής, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, περιφερειακών και δημοτικών παρατάξεων, αντιδήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι και άλλοι.
Παραβρέθηκαν επίσης ο δήμαρχος Διστόμου και εκπρόσωπος του Προξενείου της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη.
Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Δήμαρχο Ιωαννίνων Μωυσή Ελισάφ.
“Πράγματι η ημέρα αυτή είναι ημέρα μνήμης” σημείωσε ο κ. Ελισάφ και συνέχισε: “Κι αυτό είναι το ελάχιστο απέναντι σε εκείνους που χάθηκαν. Είναι το ελάχιστο απέναντι στο αδιανόητο, που όμως έγινε. Είναι το ελάχιστο απέναντι στη φρίκη που υπήρξε και τα όρια της οποίας υπερέβησαν κάθε φαντασία. Είναι το ελάχιστο απέναντι στο θρίαμβο της βαρβαρότητας που έκοψε στα δυο τον αιώνα μου μόλις έδυσε: πριν από τότε και μετά από τότε. Είναι το ελάχιστο που οφείλουμε προς την αθωότητα που σταυρώθηκε προκειμένου να κυριαρχήσουν οι ένοχοι. Είναι πράγματι το ελάχιστο που έστω και περιοδικά θα πρέπει να θυμούμαστε”.
Και στο ερώτημα “γιατί πρέπει να θυμόμαστε;” η απάντηση του κ. Ελισάφ ήταν η εξής: “Μια, έστω και στιγμιαία, απώλεια της μνήμης μας δεν θα μας εξέθετε μόνον στον κίνδυνο να ξαναβιώσουμε μια νέα φρίκη. Ταυτόχρονα θα μας συναριθμούσε και στους συνυπεύθυνους συντελεστές της . Τα ιστορικά γεγονότα συνεπώς δεν πρέπει να καταλήγουν στα βιβλία των ιστορικών ή και στο ελάχιστο χρέος ενός μνημοσύνου. Ή κι ακόμη να μετατρέπονται σε αχρείαστη διέξοδο στην αμηχανία των ρητόρων. Δεν πρέπει καν να καταλήγουν. Λαοί που δεν θυμούνται αυτοκαταδικάζονται να οδεύουν στις ατραπούς της αβεβαιότητας. Αντίθετα, από την αναβίωση του παρελθόντος μπορούμε ασφαλέστερα να οδηγηθούμε στην επιβίωσή μας στο έτσι κι αλλιώς αβέβαιο και θορυβώδες μέλλον μας”.