sms: Με αφορμή τα μέτρα για τους γάμους λόγω της επιδημίας του κορονοϊού, θυμήθηκα εκείνον τον Αλβέρτο τον Αϊνστάιν που κάτι παραπάνω ήξερε λέγοντας πως: «γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια σε ένα τυχαίο γεγονός». Τούτου δοθέντος ίσως και να είναι καλή και αποτελεσματική ιδέα η πλήρης απαγόρευση τέλεσης γάμων, όσο διαρκεί η κορονοαπειλή. Δεν χάθηκε ο κόσμος να περιμένετε λίγο ακόμη για την «ονειρική» τελετή. Προέχει η ασφάλεια και μάλιστα, τεστάρετε έτσι και τη σχέση σας αν αντέχει…
Fake news…
Από ανάρτηση στο FB του Δημήτρη Αλικάκου, αρχισυντάκτη της αξιόπιστης ιστοσελίδας «Ελληνικά Hoaxes» που πολεμά καθημερινά κατά των fake news και των ανορθολογικών, αντιεπιστημονικών, έως και «ψεκασμένων» λόγων των συντακτών τους : «Το γεγονός ότι οι αναρτήσεις των ψεκασμένων είναι πιο δημοφιλείς από εκείνες των επιστημόνων και των ειδικών σε ένα θέμα, έχει την εξήγησή του. Πρώτον, πέρα από ανεύθυνοι, είναι θρασείς. Και δεύτερον, οι πλείστοι των χρηστών του διαδικτύου, ειδικά αυτοί με το σύνθημα «δεν τρώμε το κουτόχορτο που μας ταΐζει το σύστημα και τα ΜΜΕ», καταπίνουν όλα τα fake news αμάσητα».
Τα fake news που διαδίδονται για τον κορονοϊό εξελίσσονται κυριολεκτικά σε θέμα «ζωής ή θανάτου» μια και αφορούν τη δημόσια υγεία. Η αντιμετώπισή τους όμως συγκρούεται με την ελευθερία του λόγου που φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες.
Οι πολιτικοί βρίσκονται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι, καθώς πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην υπέρτατη ανάγκη για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας και την ελευθερία κάθε πολίτη να εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα. Κυβερνήσεις συζητούν σοβαρά πλέον για το ενδεχόμενο παρέμβασης στο διαδίκτυο και ποινικοποίησης του ψεκασμένου λόγου. (O δικός μας Υπουργός Προστασίας του Πολίτη μάλιστα ζήτησε πρόσφατα εισαγγελική παρέμβαση για τα fake news για τον κορονοϊό).
Οποιαδήποτε πολιτική λύση και αν δοθεί στο πρόβλημα θα έχει τεράστιο κόστος. Τη λύση σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση θα μπορούσαν να τη δώσουν οι ίδιες οι εταιρίες που διαχειρίζονται το μεγαλύτερο μέρος του διαδικτύου, εισάγοντας κι αυτές έναν αυστηρό κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας γιατί και οι ίδιες ξέρουν ότι μπορεί να χάσουν τα πάντα αν χαθεί η φιλελεύθερη δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην Κίνα όπου ούτε google, ούτε facebook, ούτε twitter υπάρχει.
Πρέπει λοιπόν οι ιντερνετικοί κολοσσοί να διαλέξουν αν το κόστος των ψεκασμένων είναι μεγαλύτερο από το κόστος απώλειας όλων των υπολοίπων.
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)