Επέτειοι
Ενάμιση χρόνο μετά το 1973, το Πολυτεχνείο από ιστορικό γεγονός είχε γίνει επέτειος και σαν τέτοια είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου βαφτίστηκαν εκατομμύρια αντιστασιακοί.
Όσο για την εφετινή πορεία, όσοι πήγαν παρά την απαγόρευση για να τιμήσουν τα δικά τους ιερά και όσια, αυτόματα δέχονται ότι και οι παπάδες και πιστοί έχουν δικαίωμα να κάνουν το ίδιο στο όνομα των δικών τους ιερών και όσιων. Τίποτα το περίεργο για μια χώρα που αντιλαμβάνεται τους νόμους σαν ευχές. Απλά για το αστείο του πράγματος να θυμίσω ότι «ο Γιάνης με ένα ν» που τώρα, απευθυνόμενος σε αστυνομικό, του λέει το αμίμητο «σας ζητώ να με περιορίσετε» ξευτιλιζόμενος ως ο «Ζήκος της πολιτικής», είναι ο ίδιος που την 25η Μαρτίου χαιρέτιζε την απαγόρευση της παρέλασης και ζητούσε να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων μας από το σπίτι.
Εντάξει, το ΚΚΕ βίωσε μία επαναστατική ονείρωξη. Το είχε ανάγκη. Δεν το δικαιολογώ, όμως το κατανοώ ακούγοντας και το αμίμητο του Κουτσούμπα στον αστυνομικό «θα το διαλύσουμε και θα φύγουμε όπως ήρθαμε και δε θα καταλάβει κανένας τίποτα».
Ο δε αστυνόμος σε κάποια στιγμή του λέει «για την ημέρα (;) χρόνια σας πολλά και πάλι» και ο Κουτσούμπας απαντά «επίσης» και την ίδια στιγμή το ΚΚΕ βγάζει ανακοίνωση για αστυνομικό αυταρχισμό. Σουρεαλιστική κατάσταση.
Επειδή ακριβώς η πρωινή παράσταση ήταν κωμωδία, το ΚΚΕ ανέβασε και μια μεσημεριανή σε μορφή δράματος. Μη νομίζετε τίποτε σοβαρό, μόνο κάτι σφαλιάρες. Τουλάχιστον ο Κουτσούμπας το πήρε πάνω του και κάτι έκανε. Εκείνος όμως ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν; Οι Τζανακόπουλοι, Παππάδες και σια έμειναν στην παρλαπίπα και με αντισηπτικό χεριών.
Συμπράττοντας με το ΚΚΕ σε κοινή ανακοίνωση το’ παιξε σε δύο ταμπλό, το μόνο όμως που κατάφερε έτσι ήταν απλά να γίνει η ουρά του ΚΚΕ. Το να χάσεις τη ζωή σου παλεύοντας κατά της Χούντας και κάθε απολυταρχίας, αγωνιζόμενος για την Ελευθερία, είναι μεγαλειώδες. Το να χάσεις τη ζωή σου αγνοώντας επιδεικτικά και χάριν δήθεν αντιπολίτευσης τα μέτρα προστασίας της υγείας σου, είναι βλακώδες.
Το να προσκαλείς άλλους να θέσουν σε διακινδύνευση τη ζωή τους και τη ζωή των συνανθρώπων τους κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι εγκληματικό. Το να φαντασιώνεσαι ότι μια- εν μέσω lockdown – αστυνομική απαγόρευση συγκεντρώσεων εξομοιώνεται με τα τανκς της Χούντας είναι προσβλητικό. Το να ισχυρίζεσαι ότι έτσι τιμάς την Επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ύβρις και εξευτελισμός της Επετείου.
Άκουγα προχθές, στο πάντα γι’ αυτόν φιλόξενο κεντρικό δελτίο τοπικού καναλιού, τον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέφο να «τον πιάνει ο πόνος» να μην κολλήσουν κορωνοϊό οι ματατζήδες λόγω του συγχρωτισμού τους στις κλούβες-λες και βρίσκονταν εκεί από μόνοι τους κι όχι για να αντιμετωπίσουν κάποιους άλλους που παράνομα συνωστίζονταν- και τρελαινόμουν.
Η διαστροφή του αιτίου με το αιτιατό για να δικαιολογήσουμε το αντιπολιτευτικό μας ψέμα. Αν και τώρα δεν τους πήραν είδηση οι πραγματικά προοδευτικοί πολίτες αυτής της χώρας το κρίμα στο λαιμό τους.
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)