Αντιπολιτευτικά κλισέ τετριμμένα, αριστερίστικα τσιτάτα περασμένων δεκαετιών, αστεία όχι πολύ πετυχημένα για βουλευτές (ο κ. Μπάμπης!) ή Υπουργούς της κυβέρνησης, και ίχνος αυτοκριτικής.
Αυτά ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της ομιλίας ενός πρώην Πρωθυπουργού που κράτησε 60 ολόκληρα λεπτά, αν και προορίζονταν για χαιρετισμός η τοποθέτηση Τσίπρα… (1:02:42 είναι η διάρκεια του βίντεο που δείχνει τον Τσίπρα να ανεβαίνει και να κατέρχεται από το βήμα του συνεδριακού κέντρου του ξενοδοχείου Du Lac στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Ιωαννίνων). Ούτε σε αυτό το σχεδιασμό ο πρώην Πρωθυπουργός δεν κατάφερε να είναι συνεπής και ειλικρινής, καθώς υποτίθεται ότι η εκδήλωση προορίζονταν για το λαό!
Ο ουδέτερος ακροατής θα μπορούσε να επισημάνει στην αποψινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στην πρωτεύουσα της Ηπείρου, πολλές υπερβολές, ελάχιστες αλήθειες, νοητικούς ακροβατισμούς από έναν πολιτικό που φαίνεται πως καθόλου δεν ωρίμασε… ούτε από τα πέντε χρόνια της εξουσίας που άσκησε στον τόπο αλλά ούτε και από τις… 17 ώρες διαπραγμάτευσης, κατά τις οποίες κράτησε στα χέρια του, την τύχη της χώρας μας.
Προσωπικά ομολογώ πως δεν παρακολουθώ με πολύ μεγάλη προσοχή όσα αντιπολιτευτικά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά μόνο εκείνα που κρίνω πως έχει δίκιο και τα λίγα αυτά σημεία στα οποία το κυβερνητικό μέχρι σήμερα έργο, αποκαλύπτει το ταξικό του πρόσημο. Και τέτοια υπάρχουν δυστυχώς…
Στην αποψινή ομιλία Τσίπρα, άκουσα μια αντιπολιτευτική συνέχεια επτά μηνών που δεν μου κίνησε το παραμικρό ενδιαφέρον. Όσοι πίστεψαν έστω και αμυδρά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να… σοβαρευτεί όσο θα κάτσει στην αντιπολίτευση, έχουν από καιρό, απογοητευτεί…
Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να εμπνεύσει έναν πολίτη που δεν ψηφίζει «δεξιά».
Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη στον κεντρώο και μετριοπαθή ψηφοφόρο που αντιλαμβάνεται εύκολα τις ιδεολογικές μεταλλάξεις ενός πολιτικού και ενός κόμματος – «μπαξέ», στο οποίο θα αφεθούν όλα τα «λουλούδια» να ανθίσουν: αριστερά, ακροαριστερά, πασοκογενή, λαϊκοδεξιά έως και light ακροδεξιά. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο πως ο Αλ. Τσίπρας σχεδόν απέφυγε εξ ολοκλήρου να αναφερθεί σε χαρακτηρισμούς, όπως «αριστερά». Τι «ταμπέλα» να βάλει αλήθεια, στο κόμμα που θέλει να φτιάξει σήμερα; Αν ήταν super market πάντως… θα μπορούσε να λέγεται «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ»!
Πολλά θα μπορούσα να γράψω για τις αντιφάσεις μιας πολιτικής δύναμης που ήταν κυρίαρχη στον τόπο για αρκετά χρόνια και που είχε τη δυνατότητα, να αλλάξει πολλά. Απογοήτευσε όμως, οικτρά όσους κάποτε είχαν αυτή την αμυδρή ελπίδα. Οι αντιφάσεις αυτές γίνονται εύκολα αντιληπτές σήμερα, καθώς είναι πολύ νωπές οι μνήμες της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Θα πω μόνο τούτο: κατηγόρησε αρκετές φορές στη διάρκεια της ομιλίας του, όπως και στις δηλώσεις του το πρωί, από το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων, ο Αλέξης Τσίπρας, την κυβέρνηση Μητσοτάκη πως διοικεί έχοντας ως οδηγό την επικοινωνία και όχι την ουσία. Ασφαλώς και συμβαίνει αυτό, το είδαμε το τελευταίο 24ωρο που η κυβέρνηση θέλησε να παίξει τον επτάμηνο απολογισμό πεπραγμένων της, προκειμένου να ξεφύγει από την πίεση που της ασκεί το προσφυγικό και τα ελληνοτουρκικά ή το φιάσκο που η ίδια δημιούργησε, με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αλλά βρε αδερφέ, δεν είναι πολύ υποκριτικό να διαπιστώνει ενοχλημένος ότι η πολιτική γίνεται με όρους επικοινωνίας, ο πρώην Πρωθυπουργός που έστησε ταπετσαρίες για να επιθεωρήσει το δήθεν μετρό της Θεσσαλονίκης, ο πρώην επικεφαλής κυβέρνησης που έστησε τη μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία των τελευταίων ετών για να εξοντώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και μεθόδευσε αυτή η υπόθεση να συμπέσει χρονικά με την κορύφωση των λαϊκών αντιδράσεων ενάντια στη «Συμφωνία των Πρεσπών»;
Παναγιώτης Μπούρχας