Μια ολίγον αστεία διαδικασία συζήτησης για την έκδοση τριών ψηφισμάτων, πρωτόγνωρη για τα χρονικά του δημοτικού συμβουλίου Ιωαννίνων σε σχέση με τον τρόπο που εξελίχθηκε, έλαβε χώρα στο τελευταίο μέρος της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου το βράδυ της Δευτέρας.
Απελευθερωμένη κουβέντα που λόγω και του περασμένου της ώρας, δεν είχε πολλή από την τυπικότητα των κανονικών συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Έγινε συζήτηση λοιπόν, για τον πόλεμο στη Γάζα, για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και για τα ομόφυλα ζευγάρια… Ένα ψήφισμα δημοτικού συμβουλίου για τον Παλαιστινιακό λαό που αγνοούνταν από το Μάιο του 2021 (!) γιατί η προηγούμενη δημοτική αρχή επί αείμνηστου Μωυσή Ελισάφ απέφυγε να θέσει προς έγκριση… και δύο ψηφίσματα για νόμους πλέον, της ελληνικής πολιτείας…
Σε κανένα θέμα, το δημοτικό συμβούλιο δεν ομοφώνησε… Από τη συνεδρίαση πάντως, τονώθηκε σημαντικά η αριστεροσύνη της δημοτικής αρχής του Θωμά Μπέγκα, αφού και τα τρία θέματα διακρίνονται από ισχυρό ιδεολογικό φορτίο.
Για το Παλαιστινιακό
Η επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης” Όλυ Τσουμάνη επανέφερε προς έγκριση, όπως και το Μάιο του 2021, την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής βουλής του 2015 που έκρινε αναγκαία την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Υπό εντελώς άλλες συνθήκες τώρα, το παραπάνω αίτημα παραμένει επίκαιρο, ωστόσο το ψήφισμα πρότεινε την άμεση κατάπαυση του πυρός και την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας υπέρ του Παλαιστινιακού λαού. “Είναι ο μόνος τρόπος για να σωθεί αυτός ο λαός” τόνισε η κ. Τσουμάνη, ισχυρισμός τον οποίο επικρότησε και ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας.
Ο Θωμάς Μπέγκας σημείωσε πως έχει χαθεί κάθε έννοια ανθρωπισμού στη Γάζα και το ψήφισμα βοηθά… “να βάλουμε το λιθαράκι μας για να σταματήσει αυτό το μακελειό”, όπως είπε.
Η παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης διαφώνησε συνολικά με τη λογική των ψηφισμάτων στο δημοτικό συμβούλιο για τα δύο επόμενα θέματα, εξαιτίας του γεγονότος ότι πρόκειται για ψηφισμένους νόμους του ελληνικού κράτους. Ως προς το Παλαιστινιακό, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου διαφώνησε με συγκεκριμένα σημεία του υπό συζήτηση ψηφίσματος που έχουν να κάνουν με τα όρια του προτεινόμενου Παλαιστινιακού κράτους και την πρωτεύουσά του.
Η Τατιάνα Καλογιάννη συμφώνησε με την εισήγηση, ο Νίκος Γκόντας αντίθετα, ζήτησε να καταγγελθούν και τα δύο μέρη για τις σφαγές και έτσι, το ψήφισμα πέρασε κατά πλειοψηφία.
Τα μη κρατικά ΑΕΙ
Την έκδοση ψηφίσματος στήριξης του Δημόσιου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με την αντίστοιχη καταγγελία του προ ημερών ψηφισθέντος νόμου για τα μη κρατικά ΑΕΙ, εισηγήθηκε ο Δημοτικός Σύμβουλος, Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕΙ και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γεώργιος Καψάλης, με τη βοήθεια του πρώην αντιπρύτανη Μηνά Πασχόπουλου και της επίκουρου καθηγήτριας Ιατρικής Σοφίας Μαρκούλα. Ο κ. Καψάλης εξέφρασε την αντίθεση στην ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, καθώς όπως είπε, κανένας δε μπορεί να διασφαλίσει το μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα των νέων παραρτημάτων του εξωτερικού και στιγμάτισε το γεγονός ότι το τοπικό ΑΕΙ έχει να προσλάβει προσωπικό εδώ και 20 χρόνια, ταλαιπωρείται από υποχρηματοδότηση κτλ. Ο Μηνάς Πασχόπουλος προέβλεψε ότι με την εφαρμογή του νέου νόμου, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων εκτός της Ιατρικής είναι ζήτημα αν θα διατηρηθούν 2-3 πανεπιστημιακά τμήματα…
Ο επικεφαλής της παράταξης “Γιάννενα Νέα Εποχή” Δημήτρης Παπαγεωργίου δεν τοποθετήθηκε επί της ουσίας του νόμου – αν και δήλωσε πως ακόμα και αν λειτουργούν μη κρατικά Πανεπιστήμια δε σημαίνει ότι θα απαξιωθεί το δημόσιο Πανεπιστήμιο – και διαφώνησε με τη σκοπιμότητα της συζήτησης επί ενός νόμου του κράτους.
Η Τατιάνα Καλογιάννη από την παράταξη “Ιωάννινα_2023” εκτίμησε πως η λειτουργία παραρτημάτων ξένων Πανεπιστημίων δεν θα βλάψει το Ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. “Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, ειδικά αν η εκάστοτε κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα συμβούλια διοίκησης των πανεπιστημίων, επενδύει και υποστηρίζει συστηματικά, δραστικά και με οποιονδήποτε τρόπο τη λειτουργία τους” δήλωσε. Εν κατακλείδι, συμπλήρωσε, “θεωρώ ότι η λειτουργία των παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων παρέχει και μία άλλη επιλογή και δυνατότητα στην ελληνική οικογένεια και δεν θα είναι ανταγωνιστική των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων, υπό την προϋπόθεση, όμως, να υπάρξει ένας ειλικρινής διάλογος με τις εκάστοτε κυβερνήσεις για την ουσιαστική στήριξή τους, προς όφελος της κοινωνίας”.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Παντελής Κολόκας, επικεφαλής της παράταξης “Όμορφη Πόλη”, υποστηρίζοντας το νόμο Πιερρακάκη.
Η Όλυ Τσουμάνη από τη “Λαϊκή Συσπείρωση” προφανώς και κατήγγειλε το νόμο, υποστηρίζοντας πως είναι ελάχιστη η μειοψηφία στην κοινωνία που στηρίζει το νόμο και πως θα είναι ζητούμενο να εφαρμοστεί είτε με είτε χωρίς την κατάργηση του άρθρου 16.
Κλείνοντας τη συζήτηση ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας τόνισε πως δεν είναι επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους τα Πανεπιστήμια, παράγουν γνώση και δε λειτουργούν με τους όρους της ελεύθερης αγοράς.
Κατά πλειψηφία πέρασε και αυτό το ψήφισμα.
Τα ομόφυλα ζευγάρια
Τελευταία στη συνεδρίαση ήρθε η δήλωση – πρόταση του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία» Νίκου Γκόντα για έκδοση ψηφίσματος για τη νομοθέτηση του γάμου ομοφύλων και τεκνοθεσίας.
Ο κ. Γκόντας υποστήριξε κατ’ αρχάς, πως οφείλει το δημοτικό συμβούλιο να κουβεντιάζει κάθε θέμα, ακόμα και ψηφισμένους νόμους, με μόνο γνώμονα το αν απασχολεί ή όχι την ελληνική κοινωνία. Αναφανδόν κατά της ισότητας στο γάμο ο κ. Γκόντας σημείωσε πως “με την επικείμενη μέσω άλλης χώρας τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητέρας που ευτελίζει την γυναίκα, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δυναμιτίζει το θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας κόντρα στους νόμους της φύσης και τις ελληνικές παραδόσεις”.
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου επέμεινε στην απουσία σκοπιμότητας για την όλη συζήτηση, ωστόσο επεσήμανε πως έστω και ένας να τον αξιοποιεί το νόμο, είναι αναφαίρετο δικαίωμα.
Η Τατιάνα Καλογιάννη τάχθηκε σκληρά κατά του γάμου ομοφύλων ζευγαριών λέγοντας πως το δικαίωμα των ζευγαριών ομοφυλόφιλων στην κοινή τεκνοθεσία, δεν καταργεί μία ανισότητα, ούτε αποτελεί κοινωνική μεταρρύθμιση. “Το δικαίωμα των ζευγαριών ομοφυλόφιλων στην κοινή τεκνοθεσία, για μένα, καταργεί την έννοια της μάνας και του πατέρα και αποδομεί τον όρο οικογένεια. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα και ανάγκη και σε “μάνα” και σε “πατέρα”. Γιατί, “μάνα” και “πατέρας” είναι δύο διακριτά, πολύτιμα και αναντικατάστατα συναισθηματικά πρότυπα. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα παραμείνει”.
“Παρών” ψήφισε για το θέμα αυτό ο Παντελής Κολόκας που τάχθηκε υπέρ της συμπερίληψης και της διαφορετικότητας, χωρίς όμως να ξεκαθαρίσει αν είναι θετικός ή αρνητικός με την ισότητα του γάμου.
Η Όλυ Τσουμάνη επικαλέστηκε την επιχειρηματολογία του ΚΚΕ κατά της εξίσωσης του γάμου και δήλωσε πως “αυτός ο νόμος δε λύνει προβλήματα κανενός παιδιού, είναι ευρωπαϊκή κατεύθυνση η διαστρέβλωση της αντικειμενικής πραγματικότητας ότι το παιδί είναι προϊόν ένωσης άνδρα και γυναίκας”. Παρ’ ότι από πολιτική θέση αρχής ήταν σύμφωνη με την αντίθεση στο γάμο, δεν στήριξε το ψήφισμα θεωρώντας πως τέτοιου είδους ψηφίσματα δεν βοηθάνε αλλά οξύνουν το σεξισμό…
Τέλος, ο Θωμάς Μπέγκας έθεσε κόκκινες γραμμές κατά της τεκνοθεσίας, υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και κατά του ψηφίσματος του Ν. Γκόντα. Τελικά, το ψήφισμα στήριξαν οι Ν. Γκόντας, Ν. Τσόλης, Τ. Καλογιάννη και Β. Κοσμάς.
