Επειδή τέτοιες ώρες και με τέτοια γεγονότα, είναι δύσκολο να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου, θα ξεκινήσω πιάνοντας το νήμα από ένα προηγούμενο, σκληρό για το ΣΥΡΙΖΑ, κείμενό μου -έχουν συνηθίσει νομίζω, οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης, τον χωρίς στρογγυλέματα λόγο μου- στο οποίο επιχειρηματολογούσα γιατί δεν πρέπει να υπάρξει δεύτερη φορά, τέτοια Αριστερά, στη διακυβέρνηση του τόπου.
Δε μπορώ να θεωρήσω ότι ένας από τους λόγους της ήττας – σοκ για το ΣΥΡΙΖΑ, στις εκλογές της Κυριακής, δεν ήταν αυτό ακριβώς το ύφος πολιτικής αντιπαράθεσης με τη ΝΔ, η τοξικότητα, η εχθροπάθεια για τον πολιτικό αντίπαλο και η εντελώς λάθος, επικοινωνιακά, μονοδιάστατη στόχευση στον αρχηγό της ΝΔ, με μαύρη προπαγάνδα και χωρίς να προβάλλεται σχεδόν καθόλου, η άλλη πρόταση (θα μου πείτε τώρα, μα ο Κατρούγκαλος την άλλη πρόταση, πήγε να προβάλει ο άνθρωπας… και δέστε τι έγινε…).
Το 2015
Ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε κολλημένος στο 2015, έχοντας μόλις “ξεπεζέψει” από το κύμα της αγανάκτησης, στο οποίο καβάλησε για να ανέλθει στην εξουσία, έπειτα από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας και περιοριστικών πολιτικών. Αναπαύτηκε άνετα στις πολυθρόνες της εξουσίας, μαζί με τον ακροδεξιό κυβερνητικό του εταίρο και πείστηκαν οι “σύντροφοι” πως ο… “άχαστος” ηγέτης τους, τους εξασφάλιζε μια μόνιμη σχέση με την εξουσία της χώρας, για πολλά χρόνια.
Μόλις το 2016, με την ανάδειξη στην ηγεσία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή η εικόνα κυριαρχίας του Αλ. Τσίπρα “ράγισε”, αλλά οι “σύντροφοι” αρνούνταν πεισματικά να το παραδεχτούν. Τους έφταιγαν τα “πετσωμένα” ΜΜΕ, οι πληρωμένοι δημοσκόποι και δημοσιογράφοι, ο φούφουτος και ο Χατζηπετρής… αλλά ποτέ οι ίδιοι.
Για την τριπλή ήττα του 2019, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές και εθνικές εκλογές, έφταιξαν οι πολίτες που δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν!
Τέσσερα χρόνια μετά
Τέσσερα χρόνια κρίσεων, στις οποίες η χώρα αντιστάθηκε με μια σχετική επάρκεια έτσι που να πούμε πολλοί, και αρκετές φορές, “άγιο είχαμε…”… εννοώντας το ενδεχόμενο να διαχειρίζονταν, ας πούμε την κρίση του κορωνοϊού, ο Παύλος Πολάκης (!), πέρασαν χωρίς επίπτωση πολιτική για την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη. Ούτε οι… ανένδοτοι του Αλ6 έπιασαν τόπο, ούτε οι “μητέρες των μαχών” έμοιασαν ποτέ τέτοιες, ούτε καμιά σοβαρή λαϊκή κινητοποίηση προκλήθηκε με υποκίνηση της αντιπολίτευσης, κατά των κυβερνητικών πολιτικών. Και δε λέμε επ’ ουδενί πως δεν υπήρξε το σκάνδαλο των υποκλοπών, μια μαύρη “σελίδα” για την διακυβέρνηση Μητσοτάκη και για τη Δημοκρατία στη χώρα μας, πως δεν είχε ευθύνες η νυν διοίκηση για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, πως δεν διατηρήθηκε η αναξιοκρατία και το κράτος των “ημετέρων” στη στελέχωση της κρατικής μηχανής κτλ. κτλ.
Δεν υποστηρίζουμε επ’ ουδενί πως η χώρα έγινε παράδεισος επί Μητσοτάκη… Αλλά ούτε τα hashtags στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που στοχοποιούσαν τον Πρωθυπουργό για σύνδεση με παιδεραστές, βιαστές κτλ. και ως μοναδικό υπεύθυνο για την ακρίβεια, για τον πληθωρισμό, για τους θανάτους πανδημίας, κοκ. όπως τα «Μητσοτάκη γ@μιεσ@ι» και «ΝΔ_Παιδεραστές», ούτε η “μαύρη” προπαγάνδα που στήθηκε τα τελευταία χρόνια γύρω από το πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη, ήταν ικανή να πείσει την πλειοψηφία των πολιτών, εκτός των διαμενόντων εντός των κομματικών τειχών. Οι τελευταίοι εξακολουθούν και σήμερα να γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πως οι Έλληνες ψήφισαν βιαστές, κλέφτες κτλ. – η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά, με τις περιπτώσεις αυτές.
Η σύγκριση
Η πλειονότητα των Ελλήνων αντίθετα, σχημάτισε μια εντελώς άλλη άποψη, συγκρίνοντας από τη μια ένα προσγειωμένο λόγο, σχετικά χαμηλών προσδοκιών υποσχέσεων για την επόμενη τετραετία και από την άλλη, υψιπετείς δεσμεύσεις, τάξιμο των πάντων σε όλους, και έλλειψη αυτοκριτικής διάθεσης για τα λάθη και τις οικτρές απογοητεύσεις της πενταετίας 2015-2019.
Ο εξαπατημένος όμως, το 2015 ελληνικός λαός αποδείχτηκε πως δεν ξέχασε τα ψέματα της Πρώτης Φοράς Αριστεράς και δεν συγχώρησε τον Αλ. Τσίπρα. Ο τελευταίος βαυκαλίζονταν ότι θα μπορεί να κοροϊδεύει για πάντα τους πολλούς…
Σε αυτό προσθέστε και την ανασφάλεια που προκάλεσαν οι χαοτικές και αόριστες περιγραφές για τις μετεκλογικές συνεργασίες και οι δηλώσεις για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που είτε αποκάλυψαν μια κρυφή ατζέντα στην οικονομική πολιτική – π.χ. επαναφορά της επιβολής ασφαλιστικών εισφορών 20% επί τους εισοδήματος των ελευθεροεπαγγελματιών – είτε πρόδωσαν τη σοβαρή άγνοια πάνω σε θέματα απλής διαχείρισης: η μεν Θεανώ Φωτίου δε μπορούσε να προσδιορίσει τα μεσαία εισοδήματα, ο δε Νάσος Ηλιόπουλος δεν είχε ιδέα πότε γίνονται οι φορολογικές δηλώσεις…
Έπεσαν έξω οι δημοσκόποι
Σοβαρό θέμα που αναδείχθηκε στις προχθεσινές εκλογές είναι και η προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος από τους Έλληνες δημοσκόπους. Οι δημοσκοπήσεις έπεσαν πολύ έξω, όχι πάντως ως προς την πρόβλεψη της σειράς των πρώτων κομμάτων και τούτο είναι μια κατάκτηση της τελευταίας εικοσιπενταετίας στη χώρα μας που ούτε αυτή όμως, αναγνώριζαν οι Συριζαίοι.
Ο Γρηγόρης Τζιοβάρας στο “Πρώτο Θέμα” κάνει μια αναφορά σε πληροφορίες του από δημοσκόπους, ένα μήνα πριν από τις εκλογές που μιλούσαν για μια θηριώδη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες αυτές τοποθετούσαν το ΣΥΡΙΖΑ στο 20%. Αντίστοιχες δηλώσεις έγιναν χθες, από εκπροσώπους δημοσκοπικών εταιρειών.
Η παραδοχή των δημοσκόπων είναι πως δε δημοσιεύτηκαν ποτέ αυτές οι εκτιμήσεις λόγω του σκληρού bullying που δεχόντουσαν οι δημοσκοπικές εταιρείες από το ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του και πάντοτε, πειράζονταν προς τα πάνω τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Δε συζητάμε δε ότι και ο δημοσιογράφος που είχε αυτές τις πληροφορίες δεν θα τις δημοσίευε ποτέ, φοβούμενος τις επιθέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την εύκολη δολοφονία χαρακτήρος…
Ελευθερίες
Κατ’ αρχάς, εδώ να παραδεχτούμε πως είτε έτσι είτε αλλιώς, οι δημοσκοπικές εταιρείες είναι σήμερα εκτεθειμένες από τη δουλειά που προσέφεραν όλο αυτό το διάστημα. Ένα επιστημονικό εργαλείο, οι δημοσκοπήσεις, έπεσαν θύμα της μικροπολιτικής ενός κόμματος και αυτό είναι ανεπίτρεπτο.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι στη χώρα υπάρχει όντως πρόβλημα με την ελευθερία του τύπου αλλά από την ανάποδη… Κι όχι έτσι όπως την ορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς υπό το φόβο της συκοφάντησης και της λεκτικής ή άλλης βίας, δημοσκόποι και δημοσιογράφοι δεν έκαναν τη δουλειά που έπρεπε να κάνουν για να είναι ενημερωμένη σωστά η κοινή γνώμη…
Τέλος, επαναλαμβάνω κάτι που έγραψα και άλλη φορά: είναι δυνατόν να μην είχε κρυφές μετρήσεις στα χέρια του ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Το άρθρο του Γ. Τζιοβάρα λέει πως ασφαλώς και είχε γνώση ο Τσίπρας, των καταστροφικών προβλέψεων για τις εκλογές αλλά άφησε να κοιμάται στα χαμομήλια το “στράτευμα” και μια εβδομάδα προ των εκλογών, ο αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος δήλωνε από τα Γιάννενα, βέβαιος για την εκλογική νίκη…
Παντζάρια…
Ποια θα είναι η επόμενη μέρα στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα θέμα που ήδη μας απασχολεί.
Ο ένας μήνας που θα μεσολαβήσει ως τις επαναληπτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου, δεν επαρκεί ούτε καν για ανασύνταξη δυνάμεων, ίσως ούτε και για τη διατύπωση ενός πειστικού αφηγήματος που θα συγκρατήσει το 20% συσπειρωμένο, ώστε να ξαναψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και να μην πάει για μπάνιο… ή ακόμα χειρότερα, για να μην επαναπατριστεί στο ΠΑΣΟΚ…
Μετά την επερχόμενη πέμπτη σερί ήττα του Αλ. Τσίπρα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη – τρεις το 2019 και δύο το 2023 – ως πολιτικός που θα σεβαστεί την υστεροφημία του, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παραιτηθεί, πριν καν προλάβει να εκδηλωθεί εσωκομματική αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του.
Και αν η ενότητα και η συνέχιση του χώρου είναι κάτι που απασχολεί τους “συντρόφους”, θα πρέπει για πρώτη φορά στη ζωή τους, να αποτολμήσουν μια ειλικρινή αυτοκριτική, με το κοίταγμα στον καθρέφτη, για όσα δεν έκαναν σωστά όλα αυτά τα χρόνια. Το λέω αυτό γιατί δεν είμαι βέβαιος ότι θα το πράξουν όντως, καθώς τις πρώτες ώρες της παραζάλης από το εκλογικό σοκ της Κυριακής, τα επιχειρήματα για τη δικαιολόγηση της ήττας από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως δεν επικοινώνησαν σωστά το πρόγραμμά τους και πως η Ευρώπη συνολικά κάνει μια συντηρητική στροφή προς τα Δεξιά, στην οποία συμμετέχει και η χώρα μας…
Ο δε Αλ6 χθες το απόγευμα, μετά τη συνεδρίαση του εκτελεστικού γραφείου, έψεξε τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την αποτυχία της απλής αναλογικής!
Παντζάρια, μετά συγχωρήσεως… Και απλά, αδιόρθωτοι.
Έπεσα πολύ έξω…
Κλείνοντας, οφείλω να αναγνωρίσω πως στα “Δήγματα” της περασμένης Πέμπτης, έπεσα εντελώς έξω στις εκτιμήσεις μου για το ΠΑΣΟΚ. Ακολουθώντας τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, θεώρησα πως με ένα μονοψήφιο ποσοστό για το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη, θα ξεκινούσε γρήγορα η εσωστρέφεια.
Με διέψευσε η κάλπη και παρ’ ότι επιμένω ότι έγιναν πολλά στρατηγικά και επικοινωνιακά λάθη από τον αρχηγό και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τους τελευταίους μήνες, κρίνω ότι ειδικά στην περιφέρεια της χώρας, τα καλά εκλογικά ποσοστά ήταν απόρροια κυρίως, των ποιοτικών ψηφοδελτίων του κόμματος.
Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ολοκληρωθεί η ανατροπή στον μεταμνημονιακό δικομματισμό της χώρας μας και να αποκατασταθεί το ΠΑΣΟΚ, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με ισχνά ποσοστά για αρχή. Αυτό μπορεί να συμβεί αν κεντρώοι ψηφοφόροι που ψήφισαν ΝΔ προχθές, γιατί δεν ήθελαν να κάνει κυβέρνηση ο Αλ. Τσίπρας, μεταβάλλουν τη στάση τους, θέλοντας να στείλουν μια ώρα αρχύτερα στον… κάδο της ιστορίας τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και αν δεύτερον, οι τυχοδιωκτικά σκεπτόμενοι νυν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, δουν ότι ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε, όπως και η προοπτική της κυβερνησιμότητας και ότι το μέλλον της κυβερνώσας Κεντροαριστεράς βρίσκεται ξανά στον πράσινο ήλιο…
Την προοπτική αυτή για το μέλλον της ελληνικής Κεντροαριστεράς που περιγράφαμε όταν ο Ανδρουλάκης αναλάμβανε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, επέσπευσε εντυπωσιακά νομίζω, ο Κ. Μητσοτάκης και ο πολιτικός χρόνος έτρεξε μέσα σε μια νύχτα, κατά περίπου μια ολόκληρη τετραετία!
Εσωκομματική ένταση στο ΠΑΣΟΚ
Η σταυροδοσία για το ΠΑΣΟΚ στο Νομό μας επιβεβαίωσε μια ανησυχία που εξέφρασα και στα “Δήγματα” της Πέμπτης, περί της ισχύος των “γραμμών”. Το… “κοτέτσι”, όπως μου έλεγε χαρακτηριστικά γνώστης της τοπικής πασοκικής πραγματικότητας αλλά και σημαντικό θεσμικό κέντρο με έδρα την πόλη μας, έπαιζαν σκληρά τις τελευταίες μέρες, τη “γραμμή” για το “σταύρωμα” του Γιάννη Τσίμαρη και την πολιτική… “σταύρωση” του Κώστα Γάτσιου. Η “γραμμή” πέρασε, δεύτερος ήρθε ο Θ. Μανταλόβας και τρίτος, ο Κ. Γάτσιος, ο πρώτος επιλαχών του ΠΑΣΟΚ, το 2019. Ο Δ. Δημητρίου πήγε χειρότερα και από αυτό που προέβλεπα προ καιρού, όταν δεν τον έβλεπα μέσα στην πρώτη τριάδα των υποψηφίων.
Στο τοπικό ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας της δεύτερης παρεμβολής του θεσμικού κέντρου, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση τις τελευταίες μέρες και εικάζω πως αν δεν υπάρξουν εισροές ψήφων από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως περιέγραψα πιο πάνω, ώστε να ισοφαρίσουν τις βέβαιες απώλειες, το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στο Νομό μας θα χαμηλώσει αρκετά, στις επόμενες εκλογές.
Ο Γ. Τσίμαρης, αν εκλεγεί στις 25 Ιουνίου, έχει πολλή δουλειά μπροστά του για να σταθεί επάξια ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Νομού μας, καθώς πέραν της εντελώς άχρωμης θητείας του στο Δήμο Ιωαννιτών, ως δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος της “Μέριμνας” και αντιδήμαρχος, καλείται να κάνει υπερεντατικά ιδιαίτερα μαθήματα για τα προβλήματα του Νομού μας, με τα οποία μόνο τελευταία ασχολήθηκε επιφανειακά, ως υποψήφιος βουλευτής.
Στείλτε μας στο info@pbnews.gr σχόλια και παρατηρήσεις για ό,τι σας “χαλάει”, σας διασκεδάζει ή σας τη “σπάει” – ακόμα και αν είμαστε εμείς – κι εμείς θα τα δημοσιεύσουμε…
