Σώθηκε η δημοσιογραφική χρονιά… λιγόστεψαν οι ιδέες, περίσσεψε η κούραση, έφτασε η ώρα του διαλείμματος.
“Δήγματα” τηλεγραφικά και λειψά σήμερα, τα τελευταία της χρονιάς και από Σεπτέμβρη βλέπουμε… ενόσω το αυτοκίνητο έχει ήδη φορτωθεί.
Οι βάσεις
Μονοθεματική η στήλη με το ζήτημα του τρέχοντος διαστήματος για την τοπική τουλάχιστον επικαιρότητα.
Που παρεμπιπτόντως, η τοπική κενωνία… μένει παγερά αδιάφορη για τα θέματα που αφορούν την τοπική ακαδημαϊκή κοινότητα. Τα θέματα για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων γεννούν views μόνο όταν περιέχουν συγκρούσεις, αποκαλύψεις ή κάποιες διακρίσεις και άρα ένα πρόσωπο μπορεί να προκαλεί το σχετικό ενδιαφέρον σε φίλους του και ανταγωνιστές του.
Και το λέω αυτό σαν μια απλή διαπίστωση από την παρακολούθηση των αναγνώσεων των οποίων τυγχάνει ένα δημοσιογραφικό ρεπορτάζ για το Πανεπιστήμιο, σε σχέση με τα άλλα ενδιαφέροντα της τοπικής επικαιρότητας, χωρίς διάθεση να πικάρω ή να υπονοήσω κάτι αρνητικό.
Κλάμα
Κι ερχόμαστε στην επομένη της ανακοίνωσης των βάσεων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση.
Με το γνωστό κλαυθμό και οδυρμό των τελευταίων ετών γύρω από το απότοκα της εφαρμογής της λεγόμενης ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Τόσες χιλιάδες έμειναν έξω από τα Πανεπιστήμια φέτος, λόγω της ΕΒΕ εκείνης της τρισκατάρατης της Κεραμέως, τόσες εκατοντάδες φοιτητές θα λείψουν από το τάδε ή το δείνα τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων…
Κι επειδή σε αυτή τη χώρα ο λαϊκισμός περισσεύει, αναλογιζόμαστε πριν το πούμε ή το γράψουμε αυτό, τι σημαίνει κυριολεκτικά ότι δεν θα πληρωθούν οι θέσεις που προέβλεψαν τα διάφορα τμήματα των Ελληνικών Πανεπιστημίων, αριθμός θέσεων που διαμορφώθηκε και από την καταραμένη ΕΒΕ;
Θα υπήρχε το ενδιαφέρον των παιδιών που είχαν το Τμήμα Λογιστικής Πρέβεζας ας πούμε, επιλογή… προχωρημένη στο μηχανογραφικό τους να έρθουν ντε και σώνει;
Πρόβλημα αιώνιο
Η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας απαιτεί μια ριζική αναδιάρθρωση, εκ βάθρων, με ρεαλισμό, κυνισμό και ορθολογισμό που κανείς μα κανείς πολιτικός μας δε διαθέτει, προκειμένου να αποφασίσει το κλείσιμο σχολών και Πανεπιστημίων, τα οποία άνοιξαν τις προηγούμενες δεκαετίες, για λόγους ρουσφετολογικούς.
Ένα οργανωμένο κράτος ρυθμίζει με βάση τις ανάγκες του τη δομή της ανώτατης εκπαίδευσης, δίνοντας και χώρο, γιατί όχι και σε ιδιώτες αλλά με αυστηρούς όρους και όχι όπως το έκανε ο Μητσοτάκης, ικανοποιώντας συμφέροντα που περίμεναν έτοιμα από καιρό για να πιάσουν πελατεία από αδύναμους μαθητές, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν θα έμεναν για να σπουδάσουν μια προχωρημένη επιλογή του μηχανογραφικού τους, αλλά θα έφευγαν για το εξωτερικό.
Πιο ώριμο πολιτικό προσωπικό στη χώρα αυτή όμως, θα ομονοήσει ότι μπορεί να χρειάζεται και πανεπιστημιακές σχολές να κλείσουν και νοσοκομεία που υπολειτουργούν και είναι επικίνδυνα για την υγεία των ασθενών που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν, να κλείσουν επίσης…
Η επαγγελματική εκπαίδευση
Επειδή όμως σε αυτή τη χώρα και καλές προθέσεις να υπάρχουν, όλα συνήθως γίνονται στραβά, ή ξεκινούν από λάθος αφετηρία και ανάποδα, διαπίστωσα μια προσπάθεια του υπουργείου παιδείας κατά την τελευταία σχολική χρονιά να σπρώξει μαθητές στην επαγγελματική εκπαίδευση.
Και καλά έκανε, αλλά έστησε πρώτα ΕΠΑΛ λειτουργικά και όμορφα, σχολεία κανονικά δηλαδή; Γιατί μη γελιόμαστε, τώρα, όλοι έχουμε την ίδια κακή εικόνα για το μαθητικό δυναμικό που προτιμά τα ΕΠΑΛ και για τα φαινόμενα της παραβατικότητας που ενδημούν στα συγκεκριμένα σχολεία.
Αρκεί όμως για σήμερα, περισσότερη γκρίνια προσεχώς.
Εις το επανιδείν!
Στείλτε μας στο info@pbnews.gr σχόλια και παρατηρήσεις για ό,τι σας “χαλάει”, σας διασκεδάζει ή σας τη “σπάει” – ακόμα και αν είμαστε εμείς – κι εμείς θα τα δημοσιεύσουμε…
