Ξημερώματα Δευτέρας, όπως και τούτη τη χρονιά, η ημέρα της 28ης του Οκτώβρη έμελε να αποτελέσει έναν ένδοξο σταθμό στην ιστορία του ελληνικού έθνους, ένα σταθμό αυτοθυσίας του λαού και της ηγεσίας του, ενότητας, ομόνοιας των δυνάμεων ανεξαρτήτως προέλευσης, μπροστά στην ωμή ιταλική πρόκληση της παραβίασης των συνόρων της ελληνικής επικράτειας και αμφισβήτησης της ελευθερίας του λαού.
Η απάντηση στον επίδοξο Ιταλό κατακτητή ήρθε δια στόματος του προέδρου της Ελληνικής κυβερνήσεως, δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά αλλά ήταν όσο ηχηρή θα ακουγόταν και από έναν δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη.
84 χρόνια μετά, η κάθε εθνική επέτειος όπως και αυτή του μεγάλου “ΟΧΙ” είναι ευκαιρία για τριήμερα… για μια αργία χωρίς εργασία και σχολείο… για κοπάνες γενικώς.
Αν τα σχολεία δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, αν η κοινωνία μας είναι ευεπίφορη σε κάθε είδους εισαγωγές εξωτικών και μη εθίμων και συνηθειών, οφείλει κάθε σπίτι, κάθε γονιός να εξηγεί στο παιδί του, με λίγα λόγια, την ιστορία κάθε ιστορικής ημέρας, όχι για να μη συμβεί αυτό που είπε κάποτε κάποιος, ότι “λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει” αλλά γιατί κανένα δέντρο δε μεγαλώνει χωρίς τις ρίζες του.
Αφήστε λοιπόν τις… κολοκύθες και τα Halloween και ξεκινήστε από την αφήγηση των μικρών και μεγάλων ιστοριών του ελληνικού έθνους, όπως για τη σημερινή ημέρα, γιατί δεν απέχει πολύ από το σήμερα, την έζησαν – τη θυμούνται, την ακούσαμε πολλοί από το στόμα τους… – πατεράδες και παππούδες μας.
Μια μικρή συμβολή του epirusgate.gr για τη σημερινή εθνική επέτειο, τα δύο ιστορικά πρωτοσέλιδα της εφημερίδας Η Καθημερινή, και το άρθρο-γνώμη του αξεπέραστου ιδρυτή και εκδότη της εφημερίδας Γεωργίου Α. Βλάχου.
Χρόνια πολλά, Έλληνες!
Η Καθημερινή, Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940
Έκτακτος έκδοσις
ΤΗΝ 6ην ΠΡΩΙΝΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΗΡΧΙΣΑΝ ΕΧΘΡΟΠΑΞΙΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΛΛΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ ΔΕΝ ΕΓΝΩΣΘΗΣΑΝ ΕΙΣΕΤΙ
Ολίγον μετά την 6ην πρωϊνήν ώραν ελήφθη εις την κυβέρνησιν τηλεγράφημα εξ Ιωαννίνων δια του οποίου γνωρίζεται ότι ακριβώς την 6ην πρωϊνήν ώραν, δηλαδή ευθύς μετά την λήξιν της ταχθείσης προθεσμίας, ήρχισαν αι εχθροπραξίαι εκ μέρους των ιταλικών στρατευμάτων. Εις την εκδηλωθείσαν δράσιν των Ιταλών απήντησαν αμέσως τα επί της μεθορίου ελληνικά στρατεύματα…
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ ΑΓΩΝ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ ΟΛΟΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΘΑ ΕΓΕΡΘΗ ΣΥΣΣΩΜΟΝ
Γεώργιος Β΄ Προς τον Ελληνικόν Λαόν «Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως σας ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας, επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Κατά την μεγάλην αυτήν στιγμήν είμαι βέβαιος ότι κάθε Έλλην και κάθε Ελληνίς θα εκτελε΄σουν το καθήκον των μέχρι τέλους και θα φανούν αντάξιοι της ενδόξου ημών ιστορίας. Με πίστην εις τον Θεόν και τα πεπρωμένα της Φυλής το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ Βωμών και Εστιών μέχρι της τελικής νίκης».
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ κ. ΜΕΤΑΞΑ
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Ιωάννης Μεταξάς απηύθυνε προς τον Ελληνικόν Λαόν το κάτωθι διάγγελμα:
Προς τον Ελληνικό λαόν «Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησε σήμερον την 6ην πρωϊνήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωϊνήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. ΕΛΛΗΝΕΣ, Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον τον έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς παραδόσεις μας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών».
Η Καθημερινή, Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1940
Η ΕΛΛΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑΝ
ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΥΣΣΩΜΟΝ, ΜΝΗΜΟΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ! ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΡΕΤΤΟ, ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ, ΕΠΕΤΕΘΗΣΑΝ ΗΜΙΣΕΙΑΝ ΩΡΑΝ ΕΝΩΡΙΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΕΚΠΟΗΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟΥ
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΔΙ’ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΟΥ ΝΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΗΡΩΪΚΩΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΜΕΤ’ ΕΠΙΚΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΩΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ
ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑΙ ΕΠΙΔΡΟΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, ΟΠΟΥ ΕΣΗΜΕΙΩΘΗΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ, ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ, ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΤΟΪΟΥ
ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ
Τον πόλεμον αυτόν δεν τον εζητήσαμεν, δεν τον επροκαλέσαμεν. Μας επεβλήθη κατά τον χυδαιότερον τρόπον. Άμα έμειναν οι προπηλακισμοί αναπάντητοι, άμα ηκούσθησαν με σιωπηλήν απάθειαν αι προκλήσεις, άμα κατεβλήθη προσπάθεια όπως αγνοηθή και αυτή η ταυτότης των γενναίων οι οποίοι έπνιξαν ηγκυροβολημένη την «Έλλην», εις το τέλος επειδή φόβος υπήρχε μη αι ύβρεις, αι συκοφαντίαι και οι πνιγμοί δεν χρησιμεύσουν και δεν γίνη ο πόλεμος, κατέφθασε χθες ο κ. Γκράτσι εις τον οίκον του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, εις τας τρεις το πρωί και του εζήτησε, προχείρως, την άδειαν να μας καταλάβη. Την άδειαν να καταλάβη την Κέρκυραν, την Ήπειρον, την Κρήτην, τον Πειραιά, κάτι «στρατηγικά σημεία» χρήσιμα εις τους Ιταλούς. Και όταν και εις αυτό το αυθάδες αίτημά του εν εδόθη αμέσως απάντησις, αμέσως εδήλωσεν ότι μετά ώρας τρεις οι Ιταλοί θα εισέβαλλον εις το έδαφός μας.
– Τότε αποτελεί κήρυξιν πολέμου το διάβημά σας;
Οι πρεσβευτής δεν απάντησεν, αλλά τα εξημερώματα – μετά ώρας όχι καν τρεις αλλά δύο – απήντησαν από ξηράς και αέρος οι Ιταλοί. Επάνω, δια των συνόρων της υποδούλου των Αλβανίας επεχείρησαν να προσβάλλουν τας θέσεις μας. Εδώ, έφθασαν με τα αεροπλάνα των και τας βόμβας των και εκτύπησαν τας Πάτρας, την Κόρινθον, το Τατόϊ. Διατί;… Διότι κατά βάθος είναι μωροί. Διότι, έχοντες ανάγκην να νικήσουν εις αυτό τουλάχιστον τον πόλεμον κάτι, επίστευσαν ότι εδώ, εις την Ελλάδα, θα τους δοθή η εύκολος νίκη, και ότι εδώ θα συναντήσουν ανθρώπους, οι οποίοι θα τακτοποιήσουν με τους αριθμούς την τιμήν των και θα μετρήσουν τα όσα έχουν πυροβόλα και αεροπλάνα και άρματα μάχης και, άμα πεισθούν ότι δεν έχουν ουδέ το δέκατον εκείνων, τα οποία διαθέτουν οι Ιταλοί, θα παραδώσουν την γην των εις τους στρατούς των αμαχητί και αμαχητί τας παρειάς των εις τους κολάφους των. Αλλά διατί πριν εδώ κινηθή προς τον πρωθυπουργικόν οίκον ο φαιδρότατος αντιπρόσωπός των και κινηθή εκεί εις την Ήπειρον ο στρατός των, δεν έρριπτον εν πρόχειρον βλέμμα εις την ελληνικήν ιστορίαν;… Πότε η Ελλάς παρεδόθη αμαχητί; Πότε ενικήθη πριν ποτίση το χώμα της με την τελευταίαν ρανίδα του αίματός της; Εις ποίαν στιγμήν έκαμε λογαριασμούς των δυνάμεών της προς τας δυνάμεις του αντιπάλους της, δια να μάθη έπειτα αν έχη την δυνατότητα να υπερασπίση την τιμήν της; Κράτος μικρόν με ιστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα την υφήλιον την υφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, η Ελλάς, καταυγάσασα τους αιώνας, έδωσεν εις όλην την ανθρωπότητα όχι μόνον την ζωήν, το φως, τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, αλλά το παράδειγμα της αυτοθυσίας και του ηρωϊσμού, την Σαλαμίνα, τας Θερμοπύλας, το Ζάλογγον, το Σούλι, το Μεσολόγγι.
Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρείς από τον φόρτον τόσων θρύλων και τόσων παραδόσεων, πώς μας εφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας εμπρός εις τα κατάστιχα των πετρελαίων και της βενζίνης και των μηχανοκινήτων μονάδων και αποφασίζοντας να παραδώσωμεν την ιστορίας μας εις τους αριθμούς και εις τα πετρέλαια την τιμήν μας;…
Θα αποθάνωμεν όλοι. Χωρίς να πρέπει, χωρίς να το θέλωμεν. Διότι όταν ο πόλεμος εξερράγη, όταν οι ισχυροί συνεπλάκησαν, προσεπαθήσαμεν παντί τρόπω να έχωμεν την πτωχήν μας ευτυχίαν εις μίαν γωνίαν απυρόβλητον και τιμίαν. Δεν είχομεν εχθρότητας, δεν είχομεν μίση. Ηθελήσαμεν να μείνωμεν έξω του αγώνος των άλλων, επιβάλλοντες σιωπήν καιεις αυτούς τους παλμούς της καρδίας μας. Δεν προεκαλέσαμεν κανένα, δεν ηπατήσαμεν κανένα, δεν ηθελήσαμεν ουδέ στόχοι υπονοιών να υπάρξωμεν απέναντι ουδενός. Αλλ’ άλλως έδοξεν εις την Μοίραν και εις τους αιωνίους Βρούτους αυτής της γης. Εκεί εις την γωνίαν όπου ηλπίζαμεν ότι δεν θα μας φθάσουν αι σφαίραι και τα θραύσματα των οβίδων, παρουσιάσθη ξαφνικά το στιλέτον. Θα το υποδεχθώμεν – το υπεδέχθημεν ήδη – με το μέτωπον ψηλά, με το στήθος προτεταμένον, με τας χείρας ενόπλους, με κάτι ανώτερον από τον χάλυβα, τα αεροπλάνα και τα πετρέλαιον: Με το θάρρος και με τα πτερά της ψυχής. Θα αποθάνωμεν όλοι, χωρίς να πρέπει και χωρίς να το θέλωμεν. Και αν οι Ιταλοί κατορθώσουν να νικήσουν ένα Λαόν, ο οποίος έχει αποφασίσει να αποθάνη, ε τότε, θα είναι η από αιώνων μεγάλη και παράδοξος νίκη των. Αλλ’ αυτό δεν θα συμβή. Η Ελλάς θα νικήση, θα νικήση η αυτοθυσία, το θάρρος, η Ιδέα – και το στιλέτον θα ηττηθή.
Γ.Α.Β.
Επιμέλεια Παναγιώτης Μπούρχας