Κυρ Παντελής
Επαρχιώτης φοιτητής στο Φυσικό της Αθήνας απ’ το Σεπτέμβριο του 1977, υπέβαλα γρήγορα-γρήγορα τα σέβη μου- όπως το επίτασσε η αριστερή φοιτητική επαναστατικότητα της εποχής- στον «θρύλο» Πάνο Τζαβέλλα και στον ιερό ναό, την πλακιώτικη μπουάτ «Λήδρα» που ήταν το «αντάρτικο λημέρι» του, κοντά στην «Απανεμιά» του Βαγγέλη Ντίκου και του Γιώργου Ζωγράφου.
Εκεί υπέπεσα στο πρώτο αριστερό επαναστατικό μου λάθος, και μάλιστα ενώπιον κοινού. Ενώ γενικά η παρέα συμμετείχε σιγοτραγουδώντας το «…εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, το δίκιο και την λευτεριά…» -πιστεύω εσυ Χρήστο να το θυμάσαι, με τον Αργύρη πάει χαθήκαμε, έμεινε Αμερική- τρώω την πρώτη κατσάδα απ’ τον Τζαβέλλα: «εσύ γιατί δεν τραγουδάς με σηκωμένη τη γροθιά;», την δεύτερη δε και φαρμακερή -να ανοίξει η γη να με καταπιεί- με το ίδιο «γιατί δεν τραγουδάς, δεν τον ξέρεις;» για το «…σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη…», τον «έντιμο άνθρωπο κυρ Παντελή».
Από τότε «κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι». Ο «κυρ Παντελής» όμως έμεινε σα ρετσινιά στο συλλογικό «αριστερό υποσυνείδητο». Για να φτάσουμε έτσι σήμερα στους «νοικοκυραίους κυρ-Παντελήδες», ουσιαστικά δηλαδή στη μεσαία τάξη. Ο στόχος της συντονισμένης αυτής επίθεσης στη μεσαία τάξη, είναι η απαξίωση της και εν τέλει η ακύρωση της. Όταν οι « σύντροφοι» με τον «κυρ-Παντελή» ειρωνεύονται τον μέσο Έλληνα, αυτόν που εργάζεται, πληρώνει τους φόρους του, σπουδάζει τα παιδιά του θέλοντας να χαίρεται τη ζωή του με ασφάλεια και σιγουριά, θα τον βρούν μπροστά τους. Ενώ θεωρούν ως «παλικάρι», τον κάθε τραμπούκο που σπάει βιτρίνες, γήπεδα, πανεπιστήμια, σχολεία.
Τι κακό κάνουν οι «κυρ-Παντελήδες» και δέχονται αυτή την ανελέητη επίθεση; Είναι γιατί δεν ακολουθούν το αφήγημά τους περί δήθεν επαναστατικότητας. Eδω μπλέξαμε το φασισμό με την προοδευτικότητα. Άλλωστε η κομματική «Αυγή» αποφάνθηκε: «Χίλιες φορές με τις βαριοπούλες». «Εξάλλου, ο ρόλος τους είναι να γκρεμίζουν τα άχρηστα πράγματα», αναδεικνύοντας μια αριστερά που στηρίζει τα πιο χυδαία οπαδικά χαρακτηριστικά, υποθάλποντας μια νεολαία που αποθεώνει την ανευθυνότητα και την ασυνέπεια.
Εν ολίγοις, οι κυρ-Παντελήδες χαλάνε το αφήγημα και την προοπτική του τσαμπουκά, δεν κάθονται σούζα στον Πούτιν, δεν πείθονται με την ψευτοεπαναστατική ρητορεία.
Ειδικά η στάση τους για την Ρωσία του Πούτιν τώρα με την εισβολή της στην Ουκρανία, τους ξεγύμνωσε εντελώς.
Εμένα με ενοχλεί τα τελευταία χρόνια η κατηγορία «κυρ Παντελής» – δεν μου το απηύθυνε κανένας, αλλά αισθανόμουν ότι είναι θέμα χρόνου, κάποιος να με πει «κυρ Παντελή» και να τα πάρω άσχημα. Αυτή η δολοφονία χαρακτήρων -γιατί περί αυτού πρόκειται- τώρα κατέρρευσε με την έννοια ότι όσους κατηγορούσαμε για «κυρ Παντελήδες», είναι αυτοί που τώρα λένε «είμαι διατεθειμένος να κάνω θυσίες για να μην του περάσει του Πούτιν». Αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια παράταξη «κυρ Παντελήδων» και μια παράταξη επαναστατών. Και διάφοροι αριστεροί επαναστάτες λένε συνέχεια «μα προκαλούμε τον Πούτιν και θα μας ρίξει καμιά βόμβα». Λένε «κυρ Παντελίδικα» πράγματα, ενώ επί χρόνια μας τα ζάλισαν λέγοντας όλους εμάς, που λέγαμε «παιδιά, λίγη κοινή λογική», κυρ Παντελήδες. Ε, αισθάνομαι μια δικαίωση.
Κατά τα λοιπά, για πολλούς- όπως για την αξιωματική αντιπολίτευση- είναι δείγμα πολιτικής απόγνωσης, που οδηγεί στην επιθετικότητα, στην εχθροπάθεια και εν τέλει στο μίσος. Επειδή δεν μπορώ να σε πείσω, σε βρίζω. Γνωστό το τροπάρι…
ΥΓ.1. Για κάποιους-λίγους- από μας τους τότε φοιτητές, η επαναστατικότητα μας οδήγησε και στα decadence σκυλάδικα της απόλυτης απενοχοποίησης, όπως η θρυλική υπόγα «Ανατολή» -τέρμα Λ.Αλεξάνδρας και Κηφισίας- με τον δικό μας Ακη Παπά.
2.Αλήθεια, τι θα ‘λεγε ο Τζαβέλλας σήμερα για την εισβολή και τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας;
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)
