Σουλάτσα
Ο πολιτικός «κλαρινογαμπός» που σουλατσάρει ανά την επικράτεια πέφτοντας την με τις γνωστές παπαρολογίες του στα «κοριτσάκια 9-5»- είναι εκεί που τον παίρνει- πάντα πρόθυμος να γίνει ύπουλα «κολλητός» αν εντοπίσει κάποια πολιτικά αιθέρια ύπαρξη στην παρέα, είναι τόσο λιγούρης που ξεπερνά όλους τους «ηθικούς» φραγμούς- γινόμενος έως και τοξικός- για να την «ρίξει». Μέχρι η εν λόγω «πολιτική» κοπέλα να τον καταλάβει και να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι, κάνοντάς τον ρόμπα.
Αυτό έπαθε ο «κλαρινογαμπρός» Τσίπρας με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Τους την «πέφτει» αλλά «τρώει πόρτα» μια και εκεί ξέρουν καλά τι «πολιτικό κουμάσι» είναι. Ειδικά απ’ τους παλαιότερους, όπως ο Απόστολος Κακλαμάνης που τους τα «έχωσε» κανονικά στο συνέδριο χρησιμοποιώντας μάλιστα τη δική τους φρασεολογία που την καταλαβαίνουν καλύτερα: «…Ο,τι άχρηστο είχαμε στο ΠΑΣΟΚ, ήρθε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το ξεκαθάρισε. Κάθε σπίτι έχει τον απόπατό του…», γι’ αυτούς δε που υπέκυψαν στη «γοητεία» του: «Τα ποντίκια φεύγουν από το καράβι όταν τελειώνει το τυρί».
Ξέρω, ξέρω, ο Απόστολος ανήκει στο «ακραίο κέντρο», καθότι «παιδί» του «Γέρου» απ’ την αρχή. Νεότευκτος ο όρος, απ’ τους politically correct «προοδευτικούς» της Συριζαϊκής «Προοδευτικής Συμμαχίας», όπως του εκλογολόγου Νικολακόπουλου, του ιστορικού Λιάκου, του κοινωνιολόγου Μουζέλη και της λοιπής καθηγητικής «εκσυγχρονιστικής» πασοκικής παρέας, που ενοχλούνται γιατί θεωρούν-και ορθώς- ότι τα λεγόμενά του τους αφορούν. (Για κάποιους απ’ αυτούς η πολιτική αχαριστία προς τον Κ.Σημίτη αποτελεί ομολογουμένως μνημείο αναισχυντίας).
Όταν ο «κλαρινογαμπρός» Τσίπρας μας λέει: «όταν εγώ ήμουν στο Μαξίμου δεν ήμουν happy traveller,καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις σε ασφυκτικές συνθήκες», θέλει να μας πει ότι διέθετε και διαθέτει «ενσυναίσθηση» και -κυρίως- ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν την διαθέτει όντας «ανέμελος», δείχνοντας μας έτσι ότι προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο, χρησιμοποιώντας το μαγικό φίλτρο που λέγεται «ηθικό πλεονέκτημα». Πού βασίζεται; Πουθενά. Αυτή είναι η ομορφιά του. Αρκεί να πεις ότι το έχεις και να δηλώνεις «αριστερός» και «ευαίσθητος».
Η δήλωση αυτή ενεργοποιεί αυτομάτως μια διαδικασία που λαϊκά θα την ονομάζαμε «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και επιτρέπει τα πάντα -οι διακοπές σε θαλαμηγό δεν είναι τίποτα- χωρίς να μπορεί να σε κατηγορήσει κανένας για έλλειψη ενσυναίσθησης. Ενώ εσύ μπορείς μια χαρά να κατηγορείς τον αντίπαλό σου για «αποκρουστική έλλειψη ενσυναίσθησης για όσα περνούν σήμερα οι Έλληνες πολίτες».
Αμ, δε σφάξανε αγόρι μου…
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)