Αδιανόητα
Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης είχε την Πέμπτη, 30 Ιουνίου, το χειρότερό του εξάμηνο από το 1970. Από την αρχή της χρονιάς, ο Dow Jones υπέστη απώλειες 15,31% ο δε Nasdaq 29,51%, καταγράφοντας τη χειρότερη επίδοση σε ένα εξάμηνο στην ιστορία του, εν μέσω συνεχιζόμενων ανησυχιών για τον υψηλό πληθωρισμό -ο υψηλότερος 40 ετών- που ώθησε την αμερικανική ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα (Fed) στην αύξηση των επιτοκίων της.
Το πρόβλημα είναι πια και πολιτικό καθώς πολλά ασφαλιστικά ταμεία αλλά και απλοί εργαζόμενοι βασίζουν στις αποδόσεις του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης τα συνταξιοδοτικά τους προγράμματα.
O ρυθμιστικός φορέας του τομέα ενέργειας στη Γερμανία μελετά περιοχές και πελάτες προτεραιότητας, που θα έχουν εγγυημένη ηλεκτροδότηση σε περίπτωση μεγάλων κενών στην τροφοδοσία με φυσικό αέριο τον προσεχή χειμώνα, από τα νοικοκυριά και τα νοσοκομεία ως τις φαρμακευτικές εταιρείες και την παραγωγή χαρτιού. Από τον Κ. Μίλερ, επικεφαλής της γερμανικής ομοσπονδιακής υπηρεσίας δικτύου: «…Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες διασκέδασης είναι λιγότερη προτεραιότητα (…). Οι πισίνες σαφώς δεν είναι κρίσιμης σημασίας, ούτε η παραγωγή μπισκότων σοκολάτας…», «…Αν φθάσουμε στο σημείο να επιβάλουμε δελτίο, θα χρειαστεί να μειώσουμε τη βιομηχανική κατανάλωση πρώτα. Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα κάνουμε τα πάντα για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο τα νοικοκυριά να μείνουν χωρίς αέριο. Αλλά αυτό που μάθαμε από την κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού είναι πως δεν πρέπει να κάνουμε υποσχέσεις που δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι μπορούμε να τηρήσουμε…».
Ο δε P.Xάμπερ, Γερμανός υπουργός Οικονομίας και αντικαγκελάριος ζητά απ’ τους Γερμανούς να κάνουν οικονομία λέγοντας : «εγώ έχω μειώσει τη διάρκεια του ντους».
Εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου μέχρι και τα 380 δολάρια το βαρέλι βλέπουν διεθνείς αναλυτές.
Αδιανόητα πράγματα πριν από λίγους μήνες. Όχι όμως πια, μια και το «Ο κόσμος άλλαξε για πάντα» του Πούτιν είναι κοινός τόπος.
Τι κάνεις για να τα αντιμετωπίσεις; Aφού διαβάσεις σωστά τη νέα πραγματικότητα, προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα. Μαθαίνεις δηλαδή να ζεις σε περιβάλλον αυξημένου πληθωρισμού. Και έτσι το ξεπερνάς κι αυτό μέχρι να συναντήσεις την επόμενη ανατροπή.
Υπήρξαν πολλές γενιές Ελλήνων- όπως εν μέρει και η δικιά μου των 60 φεύγα- που έζησαν, χάρηκαν και δημιούργησαν μέσα σε συνθήκες πληθωρισμού. Το ίδιο θα κάνουμε υποχρεωτικά και τώρα με τις προσαρμογές μας ασφαλώς. Με πληθωρισμό τότε περί το 20%, και τραπεζικό επιτόκιο καταθέσεων 25%, το μεν μετρητό έχανε διαρκώς την αξία του λόγω του πληθωρισμού, η αξία της γης και της κατοικίας ανέβαινε διαρκώς με την πραγματική αξία της δόσης που πληρωνόταν γι’ αυτό χρόνο με τον χρόνο να μειώνεται από τον πληθωρισμό , αν δε είχες λεφτά να αποταμιεύσεις τα διπλασίαζες σε τέσσερα χρόνια (ραντιέρης). Ήταν η χρυσή εποχή του «κεραμιδιού πάνω απ’ το κεφάλι μας». Με την κρίση του δημόσιου χρέους το 2010 το ακίνητο απαξιώθηκε για μια δεκαετία και το ρευστό θεοποιήθηκε. Με την ανάκαμψη οι τιμές πώλησης των ακινήτων πήγαν στα ύψη και τα ενοίκια στο θεό. Με το που ξανάρθε τώρα ο πληθωρισμός-που σημαίνει ότι το μετρητό φθίνει- θα μάθουμε πάλι να ζούμε μ’ αυτό.
Η ακρίβεια βέβαια δεν σταματά τη ζωή, όπως δεν τη σταμάτησαν μια χρεοκοπία ή ένας κορωνοϊός. Αν τα βάλουμε κάτω, τα δώδεκα -αθροιστικά- χρόνια κρίσης και κορωνοϊού ήταν το ένα τέταρτο της ζωής ενός σημερινού σαραντάρη. Τα έχασε τα χρόνια αυτά; Τελικά όχι. Τα έζησε τα χρόνια αυτά, διαφορετικά μεν αλλά τα έζησε.
Τώρα, καπάκι, μας ήρθε ο πληθωρισμός. Τον έφερε ο συνδυασμός ενός απρόσμενου πολέμου με τα απόνερα μιας πανδημίας. Οι όποιες ελπίδες για συλλογικές ευμάρειες και εθνικές οικονομικές αναπτύξεις προσγειώνονται ανώμαλα, ανήκουστες απειλές για πυρηνικές εκρήξεις και επισιτιστικές κρίσεις είναι πια στην ημερήσια διάταξη. Τα εισοδήματα μας ψαλιδίζονται, οι διάφορες FED και EKT διακινούν δυσοίωνα σενάρια με ανόδους επιτοκίων και μειώσεις της κυκλοφορίας του χρήματος, πάλι ανατρέπεται ο κόσμος μας.
Και όμως, πάλι θα ζήσουμε. Πάλι θα προσαρμοστούμε, πάλι θα τα βολέψουμε. Και αυτό θα το ξεπεράσουμε, για να συναντήσουμε στην έξοδο την επόμενη ανατροπή. Γιατί έτσι είναι η οικονομία, και εν τέλει η ίδια η ζωή. Κάνει πάντα απρόσμενους κύκλους που τα αλλάζουν όλα.
Υ.Γ.: Μόνο ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι δεν υπάρχει γενικά ζωή του πληθυσμού με πληθωρισμό μια και ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένει πως και πώς ο πληθωρισμός να του δώσει ζωή. Είναι ο τρόπος που βλέπει τους κύκλους της ιστορίας.
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)
