Πάτος
Αν πιστεύετε αλήθεια ότι με τον «βερναρδακισμό» έπιασε πάτο η συριζαϊκή τοξικότητα πλανάστε πλάνην οικτράν. Όπως τόσες και τόσες φορές διαψευστήκατε μέχρι τώρα πιστεύοντας αφελώς ότι «δεν μπορεί ρε αυτά που λεν να τα πιστεύουν, θα το σταματήσουν γιατί εκτίθενται», να είστε σίγουροι ότι θα το παν έτσι και χειρότερα μέχρι τις εκλογές, γιατί απλούστατα μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν.
Πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τον μηχανισμό παραγωγής αυτής της τοξικότητας. Όλα ξεκινάν απ’ το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επεξεργασμένες θέσεις για τίποτα. Αποτέλεσμα, το μόνο που μπορούν να κάνουν τα στελέχη ενός κόμματος χωρίς επεξεργασμένη πολιτική είναι να επαναλαμβάνουν κούφια συνθήματα, ο δοξαστικός αντίλαλος των οποίων στις ορδές των social media τους παρασέρνει μέχρι και στη χυδαιολογία γιατί μόνο έτσι έχουν κάποια ελπίδα αναγνώρισης στον τοξικό χείμαρρο των social media.
To μόνο σίγουρο είναι ότι η δημόσια ζωή διαβρώνεται και σταδιακά μετατρέπεται σε χώρο κοινωνικής αποσύνθεσης και έκπτωσης αξιών. Μια τοξική κηλίδα εξαπλώνεται, υποσκάπτοντας συνειδήσεις, ιδέες, αξίες, η οποία ξεκάθαρα έχει τον ΣΥΡΙΖΑ σημείο αναφοράς.
Τα πάλαι ποτέ «γαλάζια» και «πράσινα» καφενεία μοιάζουν πια με θύμηση καυγάδων μιας παλιάς νοσταλγικής αθωότητας. Ήδη ο Τσίπρας επανήλθε στο «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» του 2015, με το : «Πολιτική αλλαγή και ο εφιάλτης τέλος ή εφιάλτης δίχως τέλος. Αυτό είναι το δίλημμα ων εκλογών» (κλέβοντας ως συνήθως λόγια του Ανδρέα, όπως το «εφιάλτης» με το οποίο αυτός είχε χαρακτηρίσει τον πατέρα Μητσοτάκη όταν είχε αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ). Μιλάει επίσης για «απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη» – όπου καθεστώς ονοματίζει μια κυβέρνηση που εξελέγη με την ψήφο του λαού- και μάλιστα με αναμφισβήτητο ποσοστό αυτοδυναμίας, σιγοντάροντας κάθε διαδικτυακό τρόλ με τις ασχήμιες του.
Ο Μητσοτάκης ζήτησε να μη γίνει η πολιτική αντιπαράθεση «μακελειό χυδαιότητας». Είναι υποχρεωμένος να μιλάει θεσμικά απευθύνοντας έκκληση για ήπιους τόνους. Απ’ την άλλη το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται στην οργή και στο θυμό που διακατέχει κοινωνικές ομάδες κυρίως λόγω της ακρίβειας. Αυτά δεν αποτυπώνονται σε προγραμματικό λόγο, όμως καλύπτονται πολιτικά με νομιμοποίηση της αγοραίας γλώσσας. Η απάντηση σ’ αυτό απ’ την πλευρά της ΝΔ- συντηρώντας έτσι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο- δεν μπορεί φυσικά να γίνει με πληθυντικό ευγένειας. Έτσι λοιπόν θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές.
Όμως η προεκλογική περίοδος δεν θα μας προσφέρει μόνο τοξικότητα. Θα προσφέρει και θυμηδία. Σαν αυτή που μας χάρισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχαριάδης, καταγγέλλοντας τη ΝΔ ότι προσπαθεί να λεηλατήσει στελεχιακά το ΠΑΣΟΚ.
Ναι, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στις τάξεις του δύο πρώην γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, την Ξενογιαννακοπούλου και τον Ραγκούση, και πλήθος στελεχών του που χάνεις το μέτρημα: Σπίρτζη, Τζάκρη, Μωραΐτη, Μάρδα, Κοτσακά, Μπόλαρη, Τόσκα, Τζουμάκα, Ζορμπά, Μυλόπουλο, Κασιμάτη, Γεννιά, Τελιγιορίδου, Τεκτονίδου, Οικονόμου (ο δικός μας βουλευτής) και τόσους άλλους μεσαίους και τοπικούς παράγοντες-όπως ο δικός μας Γρίβας της ΑΔΕΔΥ- ων ουκ έστιν αριθμός. Και αυτός- που ονομάζει συντρόφους του τους μηδίσαντες Πασόκους- κατηγορεί τη ΝΔ ότι θέλει να λεηλατήσει στελεχιακά το ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή καταγγελία να είναι και ότι να’ ναι. Και δεν κατανοούν ότι με τέτοια επιχειρήματα όχι μόνο δεν πιάνει τόπο η καταγγελία τους, αλλά δημιουργούν ευωχία στο φιλοθεάμον κοινό.
«Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;». Μόνον έτσι μπορείς να αντιμετωπίσεις τις απαιτήσεις του Τσίπρα από την κυβέρνηση για τις πρόωρες εκλογές. Να ορίσει από τώρα την ημερομηνία τους -εδώ γελάνε- να αλλάξει κάποιους υπουργούς -εδώ ξεκαρδίζονται- να ελέγχονται «δημοκρατικά» τα ΜΜΕ -εδώ κουμπωνόμαστε. Ειλικρινά, ώρες – ώρες διερωτώμαι αν αυτός ο άνθρωπος θέλει και τα λέει, αυτά που λέει. Είναι τόσο αφελή και χοντροκομμένα που αδυνατεί ο κοινός νους να δεχτεί ότι αποτελούν θέσεις ενός πρώην πρωθυπουργού. Ένας που διετέλεσε πρωθυπουργός για 54 μήνες δεν μπορεί, θα αντιλήφθηκε πως η σοβαρότητα είναι το στοιχειώδες προαπαιτούμενο για να μη σε παίρνουν οι πολίτες στο ψιλό.
Τότε γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε ουσιαστικά από την κυβέρνηση να πάψει να κυβερνά από τον Ιούνιο μήνα; Εντάξει, θα μου πείτε, έπιασαν οι ζέστες λέμε και καμιά μα@@@ία παραπάνω. Για δείτε όμως το κουτοπόνηρο σχέδιο του. Προβάλλει ως βέβαιες τις εκλογές τον Σεπτέμβριο, ώστε αν μεν διεξαχθούν να υποστηρίξει πως έσυρε τον Μητσοτάκη σ’ αυτές, αν όχι να τον «εγκλωβίσει» στον μονόδρομο των εκλογών στο τέλος της θητείας.
Έλα όμως που ο Αλέξης το ‘χει τάμα να μην αποκτήσει ποτέ σχέσεις με την λογική και την μετριοπάθεια. Μονίμως εναγκαλισμένος με τον λεκτικό εξτρεμισμό και την διχαστική ρητορεία, έχει καταδικάσει τον εαυτό του και όσους τον ακολουθούν να ακροβατούν ανάμεσα στο καθαρό συνειδητό ψέμα και στον -στην καλύτερη περίπτωση- ψεκασμένο λόγο. Ο ψεκασμένος κατασκευάζει στο μυαλό του μια αόρατη συνωμοσία που δήθεν τον κατατρύχει, ο ψεύτης λέει με πάθος κάτι που ξέρει ότι δεν ισχύει, αλλά τον εξυπηρετεί.
Απ’ το : «Ο Κ. Μητσοτάκης έχει είτε έτσι είτε αλλιώς αποφασίσει στο τέλος του καλοκαιριού να δραπετεύσει προκηρύσσοντας εκλογές…» στο : «Ήταν έτοιμος για εκλογές. Του ήρθαν όμως τα μαντάτα από τις αληθινές μετρήσεις της κοινής γνώμης. Όχι εκείνες που δημοσιεύουν τα κανάλια της προπαγάνδας. Τις άλλες, που δεν δημοσιεύονται. Και είδε ότι είναι πια πολύ αργά για να παραπλανήσει την ελληνική κοινωνία», όταν ο Μητσοτάκης με το «…Παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας κι αν έχει κάποιο πολιτικό κόστος, ας το έχει. Αν αυτό με οδηγήσει σε ένα πολιτικό κόστος, γιατί θα έχω να διαχειριστώ έναν δύσκολο χειμώνα, ας γίνει έτσι…» τον ανάγκασε να απαντήσει. Και αυτός διάλεξε την πιο γελοία και παρανοϊκή εκδοχή.
Όποιος πληρώνει για να «πειράξει» δημοσκοπήσεις, δηλαδή έχει μετατρέψει τις δημοσκοπικές εταιρείες σε πειθήνιους υπαλλήλους του, δεν είναι λογικό να έχει στα χέρια του και τις κανονικές έρευνες, αυτές που δείχνουν την αλήθεια; Την οποία «πειράζει» στην συνέχεια προς όφελος του; Ο Μητσοτάκης δηλαδή, ήξερε ότι αλλοιώνει τις δημοσκοπήσεις, αλλά παραλλήλως πίστευε τα στοιχεία που ο ίδιος υπαγόρευε στους πληρωμένους δημοσκόπους του και με βάση αυτά είχε αποφασίσει να πάει σε πρόωρες κάλπες;
Μα καλά, τρελάθηκε ο Τσίπρας και υποστηρίζει τέτοιες παπαριές ή πιστεύει ότι μπορεί να μας τρελάνει; Τα λέει επίτηδες. Προσπαθεί από νωρίς να στήσει ένα αφηγηματάκι εκλογικής νοθείας ώστε την επομένη των εκλογών στις οποίες δύσκολα θα καταφέρει να περάσει πάνω κι από τον πιο χαμηλό πήχη, να σώσει το κεφάλι του.
Ναι, όπως ακριβώς έκανε και ο Ν. Τραμπ με την αντισυστημική λαϊκίστικη δημαγωγία του και πριν και μετά που έχασε τις εκλογές. Έτσι και εμείς έχουμε εδώ τον συριζαϊκό τραμπισμό, που αντιγράφει το QAnon ξεσαλώνοντας με την προσωρινή αποφυλάκιση Λιγνάδη, την οποία φυσικά δεν αποδίδει στη Δικαιοσύνη αλλά στην κυβέρνηση και το Μητσοτάκη. «Νέα Δημοκρατία και Μενδώνη επιμένουν να καλύπτουν τον εκλεκτό τους Λιγνάδη…». Αυτή είναι η αντιπολίτευση … Αρχών του ΣΥΡΙΖΑ, που ανασαλεύει αθλιότητες που αναμασούν πάσης φύσεως ψεκασμένοι.
Όταν είσαι ένα κόμμα με λούμπεν πολιτική συμπεριφορά και προεκλογικό πρόγραμμα το συνεχές ψέμα , δεν πρέπει να έχεις καμιά τύχη για τη διακυβέρνηση της χώρας. Πιστεύω να ισχύει για όλους μας ότι «όποιος καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι».
ΥΓ. Η αποστροφή της πρόσφατης ομιλίας του πρωθυπουργού στη βουλή για «…«εκτσογλανισμό» της δημόσιας ζωής…» εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, μας πάει στο 2013 και στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στις 22/12/2013, όταν ο Β. Βενιζέλος είχε πει κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ : «καλλιεργεί το υπόστρωμα του εκχυδαϊσμού και του εκφασισμού της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, θα μου επιτρέψετε να πω μια λέξη και ζητάω συγνώμη από εσάς και τους ακροατές μας, του εκτσογλανισμού της ελληνικής κοινωνίας. Του εκτσογλανισμού». Tου απάντησε ο Θ. Καρτερός, μετέπειτα διευθυντής γραφείου του πρωθυπουργού Τσίπρα, ο οποίος δεν διαμαρτυρήθηκε για την κατηγορία του Βενιζέλου. Αντιθέτως έγραψε άρθρο με τίτλο: «Ο «εκτσογλανισμός» είναι η μόνη λύση». Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Χρειάζεται πολύς εκτσογλανισμός ακόμα και στην πολιτική και στην κοινωνία για να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Διότι ο εκτσογλανισμός -η αντίσταση, ο αγώνας, τα κινήματα, η ανυπακοή- είναι η μόνη λύση».
«Καρτερέ ζεις, εσύ τους οδηγείς». Και τον Πολάκη και τον Ηλιόπουλο. Και οι δύο κλασσικά παραδείγματα πολιτικού «εκτσογλανισμού». Ο μεν πρώτος με αναρτήσεις : «Ο παιδοβιαστής Λιγνάδης τους κρατάει…», ο δε άλλος επικεφαλής εσμού «τσογλαναρέων» πανηγύριζε με το οπαδικό σύνθημα «θα τρέχεις σαν τον Κώστα τον Κεντέρη, Πρετεντέρη, Πρετεντέρη» απειλώντας τον με λιντσάρισμα όταν έκλεισε το MEGA. Κι αυτός ο τύπος είναι σήμερα εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και δε ντρέπεται να σχολιάζει την ελευθερία του Τύπου-ισχυριζόμενος μάλιστα ότι σήμερα αυτή δεν υπάρχει στη χώρα- όταν ο αρμόδιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έχει παραπεμφθεί στο ειδικό δικαστήριο για την επιχείρηση χειραγώγησης της ενημέρωσης!
Θα μου πείτε βέβαια «ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρει ο Ηλιόπουλος». Και θά ‘χετε απόλυτα δίκιο…
Τη στήλη επιμελείται και…
Ψαρεύει (όταν δεν γράφει…) ο Γρηγόριος Φαρμάκης
(ΥΓ: «Χτυπάει» χωρίς πρόγραμμα)
