Γράφει ο Χρήστος Μέγας*
Στις ευρωεκλογές ηττήθηκε η ΝΔ. Αποτέλεσμα της έπαρσης, της ταξικής ατζέντας στα εργασιακά και φορολογικά, του φεουδαρχικού μοιράσματος πόρων και οφιτσίων υπέρ του κομματικού συστήματος.
Την κυβερνητική αποσταθεροποίηση επιτάχυνε η απουσία ενός πολιτικού αντίπαλου «σκιάχτρου». Η απουσία Τσίπρα αποσυντόνισε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μπλοκ. Άρχισε η αποσταθεροποίηση του Μητσοτάκη.
Και ενώ οι ψηφοφόροι έδειξαν με την, αρνητική προς τη ΝΔ, ψήφο τους πως είναι έτοιμοι για κάτι νέο, εμείς, όσοι προτάσσουμε την διάχυση της ανάπτυξης στην πραγματική οικονομία, όσοι προτείνουμε το Κοινωνικό Κράτος σαν αναγκαίο στοιχείο εξισορρόπησης και αναδιανομής, δεν κατορθώσαμε να βάλουμε «κάτι» στην θέση του.
Το κάδρο είναι κενό. Δεν αναδείχθηκε η εναλλακτική.
Η 9η Ιουνίου έδειξε ότι η ΝΔ δεν θα έχει μια (ακόμη) ανέφελη 3ετία. Οι εκλογές δεν θα γίνουν το 2027 αλλά πολύ νωρίτερα. Ιδιαίτερα όσο συσσωρεύονται τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και οι φθίνοντες πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης (λήγει το 2026) δεν απορροφούνται, δεν πολλαπλασιάζονται και δεν διαχέονται στην κοινωνία.
Δεν έχουμε άφθονο χρόνο, την στιγμή που τα προβλήματα έχουν επείγοντα χαρακτήρα. Οι πολίτες, ιδιαίτερα εκείνοι που ψήφισαν με τα… πόδια, δηλαδή πήγαν στην αποχή, περιμένουν πρόταση διακυβέρνησης. Να έχει Όραμα, αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, κυρίως όμως να δουλεύει. Να έχει αρχή, πόρους και κοινωνικά μετρήσιμους στόχους.
Οι (υποκειμενικές) συνθήκες εντός του ΣΥΡΙΖΑ με τον προσωποπαγή έλεγχο του κόμματος από τον Κασσελάκη, δε ευνοούν μια μαζική μετεξέλιξη αυτού του χώρου. Δεν είχε, εξάλλου, αυτά τα χαρακτηριστικά διαχρονικά.
Αντιθέτως, οι αναιμικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, μακριά από την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε άκρως ευνοϊκό περιβάλλον (κρίση ΣΥΡΙΖΑ, αποδόμηση ΝΔ), φαίνεται ότι επιβάλλουν την ανάληψη πρωτοβουλιών. Οι οποίες θα στοχεύουν στην αναπτέρωση της κυβερνητικής ελπίδας, τη συσπείρωση κομματικά άστεγων πολιτών και πολιτικά απογοητευμένων μελών της Κεντροαριστεράς, στην κατεύθυνση που μας έδειξαν οι κάλπες των ευρωεκλογών: την εναλλακτική-δεσμευτική κυβερνητική πρόταση.
Αυτή την διαδικασία δεν μπορεί να την εμποδίσει κανείς. Κάτι τέτοιο θα ήταν φοβικό. Το ένστικτο του ακανθόχοιρου είναι αναντίστοιχο της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ και του ρόλου της Σοσιαλδημοκρατίας.
Στη σημερινή συγκυρία θα ήταν μάλλον υπερφίαλη η εκτίμηση ότι μπορούν οι επιμέρους χώροι να συν-ενωθούν. Αυτό απαιτεί την αυτοδιάλυση των κομμάτων. Είναι δύσκολο με αβέβαιο αποτέλεσμα. (Έχουμε, εξάλλου, το παράδειγμα του 2017 στο Κίνημα Αλλαγής και μετά την απίσχνανσή του με την αποχώρηση του Ποταμιού κ.α.).
Το υπόδειγμα
Ούτε είναι όλοι… μετεξελίξιμοι (όπως ήδη περιγράψαμε). Δεν έχουν όλοι οι σχηματισμοί το πολιτικό υπόβαθρο για να αναπτυχθούν κόντρα σε παλιές αγκυλώσεις.
Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, ξεκινώντας οργανωμένα την συζήτηση για τα αίτια γιατί δεν… περπάτησε κυβερνητικά, μπορεί να προχωρήσει στην ανασύνθεσή του προσελκύοντας ευρύτερες δυνάμεις σε εσω-παραταξιακές (σ.σ. και όχι εσωκομματικές) εκλογές για την συνδιαμόρφωση της κυβερνητικής πρότασης εξουσίας.
Αυτό θα γίνει ευχερέστερα μέσα από ένα συλλογικό Πρόγραμμα, μια Δημοκρατική διαδικασία, μια στοχοπροσηλωμένη στο ευρύτερο σκοπό Διοίκηση.
Προς τούτο υποδείγματα υπάρχουν.
Πριν 8 μήνες λίγοι πίστευαν ότι υπάρχει το υπόδειγμα μιας νικηφόρας πορείας της Κεντροαριστεράς. Αυτό επιτεύχθηκε σε τρεις, τουλάχιστον, περιπτώσεις: Αθήνα. Θεσσαλία, Θεσσαλονίκη.
Ας το δοκιμάσουμε τώρα κεντρικά. Με περισσότερους φίλους στην κάλπη για την νικηφόρα ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Με την εγγύηση όσων έχουν αποδείξει ότι πιστεύουν στη διεύρυνση και στις καθαρές πολιτικές συμμαχίες στη βάση: πολλοί συνδιαμορφωτές-Μια αρχή (διοίκηση).
Και ας μείνουν ατάραχα όσα «επιτελεία», πέραν του αναμορφωμένου ΠΑΣΟΚ, δεν εννοούν να παρακολουθήσουν τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και την ιστορική ευκαιρία για την κεντροαριστερά και την κοινωνία.
*Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, υπ.Βουλευτής Άρτας, μέλος της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής