Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου και κυρίως, η αναμενόμενη σκληρή μάχη ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, λογικά ναρκοθετούν όποια πιθανότητα συνεργασίας υπήρχε ανάμεσα στα δύο κόμματα του χώρου της ελληνικής Κεντροαριστεράς ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου.
Πριν από περίπου ένα μήνα, σε συνέντευξη τύπου, ο επικεφαλής της προσκείμενης στο ΣΥΡΙΖΑ μείζονος αντιπολίτευσης του Περιφερειακού Συμβουλίου, Γιώργος Ζάψας, δήλωνε πως σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως της πορείας των εθνικών εκλογών, πρώτων και δεύτερων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει άμεσα μετά τις πρώτες εκλογές, το κεφάλαιο των αυτοδιοικητικών εκλογών, για να δρομολογήσει αποφάσεις.
Ασφαλώς και ο Γ. Ζάψας όπως και κανένας στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανέμεναν τις διαστάσεις συντριβής που έλαβε η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, με τρόπο ώστε να αλλάξει εντυπωσιακά το σχεδιασμό του κόμματος της νυν αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς για το ΣΥΡΙΖΑ πλέον οι εκλογές του Ιουνίου είναι μια μάχη πολιτικής επιβίωσης. Το κόμμα έχει ήδη τεθεί σε μια ενδοσκοπική περιδίνηση και αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις, ενταγμένες στην προσπάθεια ανασύνταξης που λέγεται ότι θα επιδιώξει από την Πέμπτη το απόγευμα, με τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, ο Αλέξης Τσίπρας, στο ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν πρόκειται να ανοίξει συζήτηση για στηρίξεις και χρίσματα για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Οκτωβρίου, θέμα που είναι ικανό να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες εντάσεις στο χώρο.
Μια δημόσια εκτίμηση σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, έκανε για παράδειγμα ο Γιάννης Στέφος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και επανεκλεγείς βουλευτής, κατά την εκλογική βραδιά, λέγοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να ασχοληθεί με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ως τουλάχιστον, τις 25 Ιουνίου.
Πρακτικά αυτό θα σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μετά λιγότερο από ενάμιση μήνα, και μέσα στο κατακαλόκαιρο (!), για να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τη στρατηγική του στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
“Καίγονται” οι γέφυρες
Υπάρχει όμως και ένα θέμα ουσίας: στη στρατηγική των αυτοδιοικητικών εκλογών που ήταν αποφασισμένη εδώ και μήνες για το ΣΥΡΙΖΑ, από τα συλλογικά του όργανα. Το κόμμα στις συλλογικές του διαδικασίες είχε αποφασίσει τη συμπόρευση με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, σε Δήμους και Περιφέρειες.
Η υλοποίηση αυτής της απόφασης δεν προχώρησε ποτέ μέχρι σήμερα, από τις τοπικές οργανώσεις και από τις υφιστάμενες αυτοδιοικητικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε Δήμους και Περιφέρειες, γιατί η στρατηγική αυτή ουσιαστικά υπονομεύθηκε εκ των έσω. Προσωπικές έριδες και αντιπαραθέσεις δεν επέτρεψαν ακόμα και εκεί όπου υπήρχαν οι προϋποθέσεις, να αποφασιστούν συνεργασίες.
Στην Ήπειρο, υπήρξαν συζητήσεις το προηγούμενο διάστημα και κάποιες προϋποθέσεις για να γίνουν συμφωνίες σε Δήμους όπως της Πρέβεζας, της Ηγουμενίτσας και της Άρτας. Στην πρώτη πόλη, κάηκαν γρήγορα τα σενάρια, όταν εμφανίστηκε υποψήφιος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. “Κάηκε” τόσο αυτός όσο και ο επόμενος… δείγμα ότι απλά εκεί, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμούν να τεθούν υπό έναν επικεφαλής, προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ. Στην Ηγουμενίτσα, επίσης, ο Παναγιώτης Νταής προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, προχωρά εδώ και πολύ καιρό για τις εκλογές του Οκτωβρίου, ωστόσο δεν έχει υπάρξει κλίμα συσπείρωσης με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι σήμερα. Αντίστοιχα και στην Άρτα, σενάρια συνεργασίας έμειναν στα λόγια και δεν έχουν προχωρήσει.
Στη φάση που βρισκόμαστε τώρα, αυτό δε μπορεί να προχωρήσει με τίποτα. Τώρα ξεκινάει ένας πόλεμος φθοράς ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, με την αντίστροφη φορά όμως, από εκείνη που ακολουθήθηκε από το 2012 και μετά. Για μια δεκαετία και πλέον, το Κίνημα έχανε ψηφοφόρους και στελέχη προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Πλέον, ξεκινά μια αντίστροφη πορεία και σε θέση αμυνόμενου βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, σε θέση “θηρευτή”… το ΠΑΣΟΚ.
Οι συνθήκες αυτές θα προκαλέσουν ισχυρότερη αντιπαράθεση και πόλωση μεταξύ των δύο χώρων και κανένα περιθώριο δεν θα αφεθεί πλέον για συνεργασία στο επόμενο στάδιο.
Τέλος, δεν πρέπει να μη λάβουμε υπόψη το ότι ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται πλέον σε αποδρομή, δεν θα είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για κανέναν υποψήφιο Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη, ώστε να ελπίσει στην εκλογική στήριξη.
Αυτό πιθανά θα μεταφραστεί σε πολλές αυτόνομες καθόδους για το κόμμα της Αριστεράς, σε Δήμους και Περιφέρειες, με αποτέλεσμα μια επανάληψη, ίσως με ακόμα χειρότερα ποσοστά, του “μπλε” αυτοδιοικητικού χάρτη του 2019.
