“To πρόγραμμά μας αντανακλά το όραμά μας για την πόλη των Ιωαννίνων“… Αυτό έλεγε η πρώτη φράση του τυπωμένου προγράμματος της παράταξης “Γιάννενα Νέα Εποχή”, το οποίο μοιράστηκε στους Γιαννιώτες κατά την προεκλογική περίοδο του 2019.
Δεν έχω πάρει στα χέρια μου ακόμα, το φυλλάδιο του νέου προγράμματος της παράταξης της απερχόμενης δημοτικής αρχής, αλλά η λέξη “όραμα” – που συχνά πυκνά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, ειρωνευόταν όταν την άκουγε να εκστομίζεται από τα χείλη των πολιτικών του αντιπάλων, ο αείμνηστος Μωυσής Ελισάφ – ντύνει τις περισσότερες από τις δημόσιες τοποθετήσεις και δηλώσεις του νυν επικεφαλής της παράταξης “Γιάννενα Νέα Εποχή” και με ενδιαφέρον διαβάζω στις αναρτήσεις των μελών της παράταξης, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να γίνεται αναφορά στο “όραμα” του πρόωρα χαμένου πρώην Δημάρχου για την πόλη.
Είναι η στρατηγική εντολή πιθανόν, προς τα μέλη της συγκεκριμένης παράταξης, η αναφορά στον πρώην Δήμαρχο, ο οποίος κατάφερε με την ακτινοβολία της επιστημονικής κυρίως, προσωπικότητάς του, να πείσει το 2019, την πλειοψηφία των Γιαννιωτών, ότι μπορεί να τροχοδρομήσει τα Γιάννινα σε μια άλλη πορεία ανόδου και ανάπτυξης, εκμεταλλευόμενη η πόλη τα πολλά συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Ο Μ. Ελισάφ δεν βρίσκεται εν ζωή, η προσπάθεια ταύτισης μαζί του ωστόσο, της αλλαγμένης σήμερα παράταξης η οποία φέρει το όνομα – και όχι το λογότυπο – που εκείνος έδωσε στο αυτοδιοικητικό του δημιούργημα, είναι προφανής ως προς τη σκοπιμότητα που επιλέγεται να γίνει.
Το “όραμα” είναι κάτι μεγάλο: η τοποθέτηση ας πούμε, μιας σχετικά μεγάλης επαρχιακής ελληνικής πόλης στο χάρτη των Δυτικών Βαλκανίων… Ήταν αυτός ένας στόχος που όντως διακήρυξε προεκλογικά ο Μ. Ελισάφ, το 2019. Πού βρισκόμαστε σήμερα ως προς την επίτευξη του συγκεκριμένου “οράματος”; Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα… καθώς φαίνεται πως η πανδημία του κορωνοϊού βόλεψε την απερχόμενη διοίκηση του Δήμου, για να μην κάνει τίποτα ουσιαστικό στο συγκεκριμένο τομέα, παρά μόνο κάποια δειλά βήματα στη διπλωματία πόλεων, συνέχεια των όσων γίνει και στο παρελθόν. Ούτε καν η δημιουργία του υδατοδρομίου δεν προχώρησε αποφασιστικά από την παρούσα δημοτική αρχή, αφού απουσία του πρώην Δημάρχου, δε μιλά κανείς για το συγκεκριμένο έργο πια…
Όραμα όμως, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελεί και η σχεδιαστική ανάπλαση σημείων και γειτονιών της μεγάλης πόλης και του “Καλλικρατικού” Δήμου Ιωαννιτών. Το… “υπό προϋποθέσεις” πηγαίνει στην έλλειψη μιας συγκεκριμένης συνεκτικότητας, η οποία δεν υπήρχε απόλυτα στα μεγάλα έργα που σχεδιάστηκαν και ωρίμασαν από τις προηγούμενες δημοτικές αρχές και περισσότερο από τη δημοτική αρχή του Θωμά Μπέγκα.
Οι παρεμβάσεις αυτές πάντως, έχουν κάτι το “οραματικό”, αφού η εμβέλεια έργων όπως το Κέντρο Παιδιού στο πρώην Άσυλο Ανιάτων στη γειτονιά της Λούτσας, ο δρόμος που συνδέει Βογιάννου και Πανηπειρωτικό – αλλιώς ο μεγάλος δακτύλιος – το αθλητικό κέντρο στα Καρδαμίτσια ή το πνευματικό κέντρο του Κατσικά, η δημιουργία Πάρκου Πολιτισμού στο Κάστρο, η ανάπλαση στις πρώην στρατιωτικές φυλακές στο παραλίμνιο μέτωπο, η παρέμβαση στο Πάρκο Πυρσινέλλα και φυσικά η ανάπλαση της κεντρικής πλατείας της πόλης, αλλάζουν τη φυσιογνωμία των περιοχών, όπου γίνονται και παρέχουν προστιθέμενη κοινωνική αξία.
Άκρως σημαντικές ασφαλώς είναι και οι υποδομές στην ύδρευση ας πούμε, που όπως έλεγε ένας πρώην αντιδήμαρχος, είναι αμιγώς αναπτυξιακά έργα, τα οποία όμως, θάβονται και δεν φαίνονται, με αποτέλεσμα το πολιτικό κέρδος που δημιουργούν να είναι μικρότερο από το κόψιμο της κορδέλας σε μια πλατεία ή έναν δρόμο. Κι εδώ, η αναβάθμιση και επέκταση του βιολογικού καθαρισμού των Ιωαννίνων, είναι ένα έργο που άρχισε να κατασκευάζεται επί της παρούσας δημοτικής αρχής, πρωτοεντάχθηκε χρηματοδοτικά όμως, επί της διοίκησης Φίλιου (!), το μακρινό 2013-2014…
Όραμα δε συνιστά η κατασκευή κόμβων, όταν μάλιστα δεν προβλέπει τη μελλοντική διάνοιξη ποδηλατοδρόμων παράπλευρα…
Τόσο το παλιό Πανεπιστήμιο όσο και το στρατόπεδο Βελισσαρίου θα συνδεθούν με το όνομα του αείμνηστου Δημάρχου, μόνο αν προχωρήσουν η ανακατασκευή και η ανάπλαση και ενοποίηση με το Γιαννιώτικο Σαλόνι αντίστοιχα, ωστόσο, με τον τρόπο που έχει δρομολογήσει και τα δύο η παρούσα διοίκηση, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ότι αυτοί οι διαπραγματευτικοί θρίαμβοι του Μ. Ελισάφ θα έχουν συνέχεια και αίσιο αποτέλεσμα. Άρα, μιλάμε για δυο οραματικούς στόχους, με πολλά ερωτηματικά ακόμα.
Εύκολα συνάγεται από τα παραπάνω το συμπέρασμα ότι η απερχόμενη δημοτική αρχή… σιχαίνεται τα “οράματα” και πορεύεται σχεδιαστικά μόνο με διανοίξεις δρόμων, με ασφαλτοστρώσεις, αναπλάσεις μικροπλατειών, κόμβους και κόμβους… και αν εξαιρέσουμε την παραχώρηση του παλιού Πανεπιστημίου στην οδό Δομπόλη αλλά και την υπόσχεση για την παραχώρηση του στρατοπέδου Βελισσαρίου στο Δήμο, κατά τα λοιπά, τρώει από τα έτοιμα…
Η απερχόμενη δημοτική αρχή προχωρά με μεγάλες καθυστερήσεις τα προχωρημένα ώριμα έργα της προηγούμενης ή της… προ-προηγούμενης δημοτικής, χωρίς εδώ και καιρό, να αναφέρεται καν στην αυτονόητη συνέχεια της διοίκησης, χωρίς να αναγνωρίζει κατ’ ελάχιστον, τη συνεισφορά των προηγούμενων στο σχεδιασμό και τη μελετητική ωρίμανση των συγκεκριμένων έργων. Ο αείμνηστος Ελισάφ τις περισσότερες φορές το έκανε, κάποιες το ξεχνούσε και του το επεσήμαινε ενοχλημένη η αντιπολίτευση. Ο νυν Δήμαρχος επισκέπτεται προεκλογικά τις τελευταίες μέρες, το μεγάλο δακτύλιο, το αθλητικό κέντρο στα Καρδαμίτσια, πριν από μερικές εβδομάδες το Κέντρο Παιδιού στη Λούτσα και τις επόμενες μέρες και τα υπόλοιπα έργα, χωρίς να πει κουβέντα για τους προηγούμενους. Ποιος έχασε τον πολιτικό του πολιτισμό για να τον βρουν οι νυν κυβερνώντες, την ώρα της μεγάλης “μάχης”;
Ποιος θα ξεχάσει τέλος, μιλώντας για μεγάλα έργα πως η νυν δημοτική αρχή προ των εκλογών του 2019, θεωρούσε περιττό και κοστοβόρο το έργο ανάπλασης της κεντρικής πλατείας που διέθετε μια μελέτη προϊόν διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού; (διαβάστε εδώ τι έλεγαν παραμονές των πρώτων εκλογών του 2019). Κι αφού άφησε να περάσουν δυο χρόνια, χάνοντας την εξασφαλισμένη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, αποφάσισε να προχωρήσει και αυτό το έργο των προηγούμενων… Μόνο που εδώ η ανικανότητα και η υποκρισία τους στοίχισαν στην πόλη τουλάχιστον 2 εκατ. ευρώ…
Πολύ περισσότερο από αυτό, θα στοιχίσει η δρομολογούμενη αντικατάσταση των συμβατικών λαμπτήρων οδοφωτισμού, με λαμπτήρες τεχνολογίας led, μια πονεμένη ιστορία που ταλαιπώρησε πολιτικά την πόλη για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, αφού μια από τις πρώτες πρώτες αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, ήταν η ακύρωση της απόφασης της προηγούμενης δημοτικής αρχής να διαθέσει 3 εκατ. ευρώ, από ίδιους πόρους αρχικά με προοπτική ένταξης του έργου στο ΕΣΠΑ, για την αντικατάσταση μέρους του οδοφωτισμού. Η δέσμευση των ανταποδοτικών εσόδων του Δήμου για τον οδοφωτισμό, για τις τρεις επόμενες αυτοδιοικητικές θητείες, είναι μια απόφαση πολύ υψηλού πολιτικού και οικονομικού ρίσκου για το Δήμο μας, και την επιλογή αυτή έκανε ο αείμνηστος Μ. Ελισάφ, συμφωνώντας άτυπα με τον Περιφερειάρχη Ηπείρου, σε έναν απαράδεκτο και ολωσδιόλου αντιθεσμικό χειρισμό, κατά το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην εκλογική του νίκη, τον Ιούνιο του 2019 και την στιγμή ανάληψης των καθηκόντων του, την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Εν προκειμένω, η πόλη θα πληρώνει για τα επόμενα 12 χρόνια, το… “όραμα” του Αλ. Καχριμάνη, έχοντας ήδη χάσει πολύτιμο έδαφος, αφού σε περίοδο μεγάλης ενεργειακής κρίσης για την υφήλιο, ο Δήμος θα μπορούσε ήδη να εξοικονομεί χρήματα, αν στα τέλη του 2019, η απερχόμενη δημοτική αρχή είχε επιτρέψει να προχωρήσει το έργο της δημοτικής αρχής Μπέγκα.
Αν τέλος πάμε και σε πιο μικρά “οράματα”, ενός εξ ημών, γονιών και δημοτών αυτής της πόλης που επιθυμούμε να έχουμε ελεύθερο δημόσιο χώρο, καθαρούς κοινόχρηστους χώρους, λάμπες – συμβατικές έστω – στη γειτονιά μας, περιποιημένο πράσινο, παιδικές χαρές κτλ. θα συμφωνήσουμε εύκολα πως και στην καθημερινότητα, βασική προεκλογική διακήρυξη της απερχόμενης διοίκησης και του εκλιπόντος Δημάρχου, απέτυχαν παταγωδώς. Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος προσπαθούσε να μας πείσει για το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής για τις παιδικές χαρές, με τον αριθμό των πιστοποιημένων ή των προς πιστοποίηση γωνιών για τα παιδιά, όταν μεγάλες και κεντρικές παιδικές χαρές είναι σήμερα κλειδαμπαρωμένες ή ακατάλληλες για παιχνίδι…
Εν κατακλείδι, πολλοί πιστέψαμε στο όραμα, χωρίς εισαγωγικά, του Μωυσή Ελισάφ, πριν από τέσσερα χρόνια. Η πορεία της παρούσας δημοτικής αρχής απέδειξε πως κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ, όχι γιατί προσπάθησε να μας εξαπατήσει ως λαοπλάνος πολιτικός ο αείμνηστος καθηγητής ιατρικής αλλά να δεχτούμε, για λόγους αντικειμενικών συνθηκών, εξαιτίας της έλλειψης ικανών συνεργατών για την οποία συχνά παραπονιόταν ο πρώην Δήμαρχος ή εξαιτίας της σκληρής καθημερινότητας που συχνά απορροφά τους πολιτικούς και τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες κτλ. Είναι αστείο ως εκ τούτου, να επικαλούνται σήμερα οι πολιτικοί επίγονοι του Μ. Ελισάφ κάτι φανταστικό, είναι δε τραγικό να παπαγαλίσουν οι διάφοροι υποψήφιοι συνθήματα περί οραμάτων για να τα υποστηρίξουν στο δημόσιο λόγο τους, γιατί τότε θα θυμίζουν πραγματικά την Ζαν Ντ’ Αρκ… που έλεγε κι ο πρώην Δήμαρχος…
Σε συνέχειες, ως τις εκλογές…
