Του Κώστα Παπαθεοδώρου
Λίγο πριν το άνοιγμα της κάλπης, εκτιμώ ότι νικητές θα αναδειχθούν η αποχή και ο… κανένας!
Ωστόσο τα λόγια της κάλπης έχουν μεγάλη σημασία καθώς θα φέρουν στην επιφάνεια υπόγεια ρεύματα που διαπερνούν την (αδιάφορη και εξαντλημένη) ελληνική κοινωνία.
Πρώτον, θα αποδείξουν ότι η ακροδεξιά με όλες τις εκφάνσεις της, δυναμώνει και αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα του αποκαλούμενου “δημοκρατικου τόξου” δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά και να απαντήσουν πειστικά σε σύγχρονα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά προβλήματα.
Δεύτερον, η κατακερματισμένη και βαθιά διχασμένη κετροαριστερά αδυνατεί να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος.
Τα αποτελέσματα των εκλογών πιθανόν θα καθορίσουν το πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας.
Η Ν.Δ. αδιαμφισβήτητα θα είναι πρώτο και με διαφορά κόμμα. Αν καταφέρει να ξεπεράσει το κατώφλι του 33% η ηγεσία της θα εμφανιστεί ικανοποιημένη, αν και σε αυτή την περίπτωση θα έχει καταγράψει μεγάλες απώλειες σε σχέση με το 41% των εθνικών εκλογών. Σε περίπτωση που το ποσοστό υποχωρήσει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 30%, οι δελφίνοι του κόμματος με προεξάρχοντα τον Νίκο Δένδια θα αρχίσουν να κινούν εσωκομματικές διαδικασίες και να αμφισβητούν τη σημερινή ηγεσία.
Στο ΣΥΡΙΖΑ που πλέον είναι ένα προσωποπαγές κόμμα, ο Στέφανος Κασσελάκης επιδιώκει ποσοστό της τάξης του 20%. Στην περίπτωση αυτή θα κάνει λόγο για νίκη και προοπτική εξουσίας. Η κόκκινη γραμμή είναι το 15% και αν πέσει κάτω από αυτό το ποσοστό θα αμφισβητηθεί εκ νέου, δοθέντος ότι υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι κινείται στο περιβάλλον…Τσίπρα.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη βολοδέρνει στις ξέρες της κεντροαριστεράς, χωρίς πυξίδα και πλοηγό. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην αρχή της προεκλογικής περιόδου είχε δηλώσει ότι νίκη για αυτόν θα είναι η δεύτερη Θέση. Το κομματικό του στοίχημα δεν προκύπτει και πιθανόν αυτό θα αποτελέσει θρυαλλίδα εσωκομματικων εξελίξεων αλλά και υπαρξιακό ερώτημα για το πολύπαθο κόμμα.
Η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου θα είναι πιθανόν το μοναδικό κόμμα που θα καταγράψει σαφή ποσοστιαία άνοδο και ενδεχομένως αύξηση ψηφοφόρων. Και θα αποτελέσει εν δυνάμει αντίπαλο της Ν.Δ. στον ευρύ χώρο της Δεξιάς.
Το ΚΚΕ για ακόμη μια φορά θα χάσει το τρένο της μεγάλης ανόδου και το ερώτημα είναι πως και γιατί πάντα καθυστερεί να φτάσει στη… στάση!
Από εκεί και κάτω, η Νέα Αριστερά που πρόκυψε από τον ιδεολογικκό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, συναγωνίζεται με κάποια κυρία…Λατινοπούλου!
Αντίθετα, η Ζωή με την Πλεύση Ελευθερίας δείχνει να ξεπερνά το 4% ποσοστό που πιθανόν της εξασφαλίζει έδρα στην ευρωβουλή. Αν μπορούσε να είναι ταυτόχρονα βουλευτής στο εθνικό και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα είχε μεγάλη πλάκα.
Οι ευρωεκλογές θεωρώ ότι θα αποτελέσουν μήτρα πολιτικών εξελίξεων, κυρίως στην Κεντροαριστερά. Είναι αδύνατον αυτό να συμβεί σε επίπεδο ηγεσιών, καθώς οι προσωπικές τους σχέσεις είναι τεταμένες και εχθρικές, αλλά είναι ιδιαιτέρως πιθανό να ξεκινήσει από μικρομεσαία στελέχη που πλέον αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα και τότε θα επισείουν και τα τεκμήρια της αυτο-αδυναμίας των κομμάτων τους.
Διεργασίες μεταξύ στελεχών γίνονταν εδώ και καιρό και σύμφωνα με πληροφορίες έχουν μορφοποιηθεί και κάποια σχήματα και ρεύματα. Ωστόσο όλα αυτά θα συναρτηθούν με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Η επόμενη μέρα θα χρωματίζει τον πολιτικό και κομματικό ορίζοντα της χώρας…